altın oran

altın oran, matematik ve sanatta, bir bütünün parçaları arasında gözlemlenen, uyum açısından en yetkin boyutları verdiği sanılan geometrik ve sayısal bir oran bağıntısıdır.



ilk olarak kimler tarafından keşfedildiği bilinmese de, mısırlılar’ın ve yunanlılar’ın bu konu üzerinde yapmış oldukları bazı çalışmalar olduğu görülmektedir. öklid, milattan önce 300′lü yıllarda yazdığı “elementler” adlı tezinde “ekstrem ve önemli oranda bölmek” olarak altın oranı ifade etmiştir. mısırlıların keops piramidinde, leonardo da vinci’nin “ilahi oran” adlı çalışmada sunduğu resimlerde kullanıldığı bilinen "altın oran" , “fibonacci sayıları” olarak da bilinmektedir.



orta çağ’ın en ünlü matematikçisi olan italyan kökenli leonardo fibonacci, birbiri arasında ardışık ilişki ve olağanüstü bir oran bulunduğunu iddia ettiği sayıları keşfetmiş ya da diğer bir görüşe göre de hint-arap medeniyetinden öğrenmiş ve avrupa'ya taşımıştır. evrendeki muhteşem düzenle birebir örtüşen bu sayıları keşfetmesi nedeniyle, altın orana da adının ilk iki harfi olan “fi” (φ) sayısı denilmiştir.



bir yapı ya da sanat eserinin altın orana yakınlığı, onun aynı zamanda estetik olarak güzelliğinin bir ölçüsü olarak kabul görmüştür.



bir doğru parçasının (ac) altın oran'a uygun biçimde iki parçaya bölünmesi gerektiğinde, bu doğru öyle bir noktadan (b) bölünmelidir ki; küçük parçanın (ab) büyük parçaya (bc) oranı, büyük parçanın (bc) bütün doğruya (ac) oranına eşit olsun