Eskiden lüneparklar vardı ne güzel şimdi ise neredeyse yok denilecek kadar az. Çocukluk yıllarımızda anne ve babalarımıza yalvar yakar ağlayarak bizi lüneparka götürmelerini isterdik ve yılda belki birkere ancak giderdik, o gidiş tabi herşeye özgürce binmek anlamına gelmezdi bir oyuncağa yada iki oyuncağa binebilirdik ve benim terciğim hep o zamanlar çarpışan arabalar olurdu. Rüyalarımda bile o anı yaşardım. Dönme dolap ise benim için pek birşey ifade etmezdi bir heyecanı yoktur benim için.
Bu paylaşımı cevaplamak ya da yeni paylaşımı yapmak ister misiniz? Öyleyse hemen