Aile buyuklerimi zamandiz kaybedisimizdir ..bennce ama suda var insanin caninin her acdigi an en buyuk aciyi tattigi an daha kotudu olmaz dedigi anlardirr
İnsanın yaşayabileceği en büyük acı ailesini ve sevdiklerini kaybetmesidir. Geçmişte babaannemi kaybetmek beni çok üzmüştü. Allah insana sevdiklerinin acısını göstermesin
Hayatım boyunca acısını her daim hissettiğim durum, beni evladı gibi gören, bakan ve seven bir dedem vardı o vefat edince dünyam başıma yıkılmıştı. En çaresiz ve en zor anım o gündü, acısı hâlâ kalbimde.
Benim cocukluktan beridir dedemin olumu kadar beni etkileyip uzen baska bir olay yoktur. Dedemin elinde buyudugumden dolayi olumu beni derinden yaralayip her aklima geldiginde gozlerim dolar bogazim yanar sesiz sesiz aglarim. Bircok olum oldu ailemde fakat dedem kadar derinden aci veren olmadi.
Bugüne kadar yaşadığım en büyük acı babamı kaybetmek olmuştur.. Yaşadığı zamanlarda bazen, bir gün öleceğini düşünür, kendimi hazırlardım hesapta.. Öyle olmuyormuş tabii.. Üstelik öyle çok ahım şahım bir ilişkimiz de yoktu.. Yani bu kadar üzülebileceğimi sanmazdım ama dünya başka bir şeye dönüştü toprağa verdikten sonra.. Bir daha da hiçbir şey eskisi gibi olmadı..
Hangi acıyı desem 10 yıl önce sevdiğim dedemi 2 sene önce ANNEMİ 1 sene önce halamın eşini kaybettik tabii ki en büyük ama enn büyük acı anne acısıdır tarif edilemez hayatın seni bir anda büyütmesi bambaşka bir olay en büyük pişmanlığım ise gittiğim yere varınca aramayı. Meraklandirdigim annemi şimdi arayamamak ben geldim diyememek.. Kursa gidiyorsun hoca. Marifeti izi gösterelim anneler gelsin diyor sen napacagimi bilemiyorsun Allahim senden geldik sana geleceğiz diyorsun.. Velhasıl kelam böyle aci
Hayatım da yaşadığım en derin acı kardeşimin vefatı oldu..Hayatın ne kadar kısa olduğunu ve kötü herşeyin değerinin kaybettiği gündü.Ama herşeye rağmen yaşam devam ediyor
Bu güne dek yaşadığım en büyük fiziksel ve zihinsel acı, bir sağlık sorunu nedeniyle yaşamak durumunda kaldığım tedavi süreci boyunca yaşadıklarımdır. Neyse ki geçti, bitti, gitti.
Benim her sene, senede bir gün yaşadığım bir tarih var bu tarih benim hayattaki eksikliğimi, eksik sevgimi, masumiyetimi, acılarımı, güvenimi ve benliğimi yenilememe sebep olan bir acıyı hatırlatıyor bana. Her seferinde bakış açımı tazelememi, insanlara farklı yönlerden yaklaşmama kadar tüm hayat standartlarımı iyileştirmeme yardımcı oluyor. Bir kişinin yokluğu bu kadar değişkenlik yaratabiliyor.
Benim bugüne kadar yaşadığım en büyük acılar; bir ayrılık bir ölüm... İnsanoğlunun başın agelebilecek en büyük acılardan ikisi. Ölüm Allah'ın emri de ayrılık olmayaydı denmiş bir türkümüzde... Bana kalırsa ikisi de birbirinden beter.
Bugüne kadar yaşadığım en büyük acı, 2012 yılında çocukluk arkadaşımın kanser hastalığından vefat etmesi ve 2015 yılında kanser hastalığından vefat eden BABAM
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.