Sinirliyken kendimi kontrol etmeye çalışıyorum ve daha çok bulunduğum ortamı terk ediyorum. Birine sinirlendiğimde daha çok susmayı ve konuşmamayı tercih ediyorum. Eğer telefonda konuşma esnasında sinirlendiysem ve telefonu kapatamayacağım biriyse parmağımı ısırırım sakinleşmek için.
sinirliyken ağzına gelen her şeyi söyleyen biri oluyorum resmen o esnada kırılmak istemiyorsan eğer yanımda bulunulmaması lazım. kendi kendime homurdanarak sakinleşmeye başlıyorum.
Öfkelenip sinirlendiğim zaman gözüm gerçekten hiç bir şeyi görmüyor. Yanımda çok sevdiğim biri olsa bile deliye dönüyorum. Zamanla geçiyor tabi ama bu huyumu hiç sevmiyorum.
Sinirliyken genellikle kimseyi gözüm görmüyor ve aşırı kalp kırıcı konuşabiliyorum . Kolay kolay herşeye sinirlenmem fakat en sinir ve tahammülüm olmadığı şey doğrunu bildiğim bir konuda ısrarla karşı tarafın yalanını savunması buna asla ama asla gelemem genelde sakinleşmek için eğer telefonda gerçekleştiyse kapatıp sinirim geçene kadar beklerim ama genelde işe yaramıyor düşündükçe daha çok sinirleniyorum ama karşımdaysa bir şekilde bağırıp çağırıp atıyorum sinirimi.
Sinirliyken ben ben değilim :) gereçten sinirli olduğum zaman gözüm hiçbirşey görmüyor çok asibi oluyorum ve genelde birşeyleri kırıp döküyorum genelde sinirli olduğum zaman etrafımdaki insanlar ben kaçar ama bu sinirim fazla uzun sürmüyor tabi çok çabuk geri halime dönüyorum :)
Çok gıcık ve çekilmez biri oluyorum. Sürekli gülerek beni sinir eden kişilerin aklını oynatıyorum.
öfke ile kalkan zararla oturur ata sözünü hatırlatmak isterim soğuk kanlı olmayı deneyin
sinirli halimde hiç bir şeyi umursamam iyi biriyimdir ama sinirli olunca çok kötü biri oluyorum hiç yapmam dediğim şeyleri yaparım sinirliyken zaten sinirimde ertesi güne geçer zaten
Sinirliyken malesef gözüm o an kimseyi görmüyor ve kalp kırıcı olabiliyorum, hatta bazen sesimi yükseltebiliyorum istemsiz olarak gelişiyor. Kendimi nekadar durdurmak istersem durduramıyorum, en azından sadece 5 dakika sürüyor sinirim sonra hemen yumuşuyorum.
Genellikle sinirlendiğim zamanlar ağlıyorum. Karşımdaki insana laf anlatamayacağımı anladığım zaman sinirimden çatlıyorum ve istemsizce ağlamaya başlıyorum.
Ben çok kötü oluyorum allah düşmanımı bile korusun Benim o halimden gözüm hiç bisi görmez karşımdakinin kim olduğunu bile önemsemem herşeyi yapabilirim o an ama kolay kolay da sinirlenen biri degilim ondan herhalde patladım mi karşımda ki kişi için kötü oluyor
Ben sinirliyken saçma davranıyorum gerçekten de. Sinirimi atana kadar öyle kırıcı laflar edip duruyorum. Üstüme daha çok gelinirse kapıyı çekip gitme noktasına kadar geliyorum. Alttan alınması gerek ben öfkeliyken. Gözüm hiçbir şey görmüyor çünkü. Sonra da her seferinde pişman oluyorum, yumuşuyorum.
Çevremdeki insanların söylediklerine göre ben sinirlenince gerçekten korkunç biri olabiliyorum. Kolay kolay sinirlenmem fakat o kadar sabırdan sonra bir şeye sinirlenince de maalesef çok fazla tepki gösterebiliyorum. Neyse ki öfkem fazla uzun sürmez ve çok kısa bir süreliğine bağırdıktan, kavga ettikten ya da ağladıktan sonra sakinleşebilirim.
İçimden başka biri çıkıyor sanırım ve malesef çok küçük bir şeye saman alevi gibi bir anda sinirlenen biriyim
Sinirliyken hemen sigara içmem gerekir çünkü sinirimi alır diye kendimi avutuyorum fakat sinirli olduğumda özellikle yakın çevremdeki insanlara sinirli olurum.
Sinirliyken kendimi kaybediyorum kriz geçiriyorum belli bir süre .
Sinirliyken genelde kendi köşeme çekilirim ve tartışmaya girmek istemem. Hayatımda bazen çok küçük görünen ama önemli detaylar sinirimi bozuyor ama kendi içimde hallediyorum.
Ben kolay kolay sinirlenen bir insan değilim Bunu hayatım boyunca yaklaşık olarak bir elin parmağını geçmeyecek kadar az yaşadım fakat bu sinir bende öfkeye dönüşür ve kendime bir odaya kapatırım kendi canımı yakarak dindirmeye çalışıyorum Bunu da odanın duvarlarına sorabilirsiniz.
Sinirliyken, kendi kendime "Ya ağabey boş ver bununla mı uğraşacaksın?" diyorum. Ama eğer kendimi tutamazsam... İnsanın yapısıyla ve yetiştiği çevreyle ilgili bu durum. Çünkü çevrendeki insanların sinire tepkisi neyse sen de ona göre şekilleniyorsun. Yapı meselesine gelince de ortamdan uzaklaşmak en mantıklısı.
Sinirli olduğum zamanlarda ben bile cogu zaman kendimi taniyamiyorum. Ve istemeden agzimdan cikan sozlerle karsimdakini kirabiliyorum. Sinirle dahi yapmis olsam karsimdakini incittikten sonra gonlunu almasi zor olabililiyor.
Bir anda parlayıp sönen sinirli bir yapım var. Fakat öfkelendiğim zaman gözüm kararıyor, özellikle dolu olduğum zamanlar. Bazen sinirden ağlamaklı oluyorum. Eğlenceli, etrafına neşe saçan adamı çileden çıkarmayın. Kalbini kırarım.
Stresli ve sıkıntılı oluyorum kontrolü kaybedebiliyorum. Öfkemi kustuktan sonra ilk halime geri dönüyorum
"Sinirsiz" diye tanımlanan, ama sinirlenen ve sinirlendiğimde sesimi yükseltebilen biri olabiliyorum. Bu durum çok nadir yaşanıyor. Bir olay veya kişi beni sinirlendirecek kadar ileri gitmişse o olay veya kişiyi tamamen silecek kadar ileri gidiyorum. Sinirimin sesim ve yüz ifadem dışında (saldırganlık vs) bir etkisi olmasına izin vermem. Sesimin yükselmeye başladığını fark ettiğim an ortamı terk etmek için ne gerekiyorsa yaparım. Çok kolay sakinleşirim çünkü o hale gelmeme neden olan şeyi o anda kestirip atarım. Eğer kestirip atamadığım bir durum veya kişi sinirimi bozuyorsa (örneğin bir hükumet yetkilisi gibi) bir daha o durumda kalmamak/o kişinin sesini duymamak onu görmemek için ne yapmam gerekiyorsa onu yaparım. Mahallede, sabahın saat 4'ünde, kendilerince kutlama yaptıklarını düşünen bir takım insanlar nedeniyle yatağımdan zıplamak zorunda kaldığımın ertesi günü, soluğu şu an yaşadığım yerde almam bunun örneklerinden biridir.
Ben sinirliyken kafayı yiyorum resmen.Gözüm dönüyor bazı konularda ve genellikle sinirden sürekli ağlarım.Bu en sevmediğim huyumdan birisidir ameliyatı olsada alsam keşke sinirden ağlamak nedir ya tartıştığım kişinin gözünde bu yüzden sürekli güçsüz gözükmekten hep korktuğum bir durumdur.
kimseye zarar vermemde ne var ne yok yumruk atar parcalarim en cok kendime zarar veriyorum
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.