Babam.. içimi dökemediğim derdimi anlatamadığım gitme diyemediğim. Elimi uzattıkça uzaklaştığım koştukça yavaşladığım en büyük pişmanlığım.
Öğrenci iken kredi kartlarına bulaşmayaydım derim herhalde onunla uğraşıyorum bir senedir
İlk sevdiğim ve ihanet eden kızın yerine direk şimdi sevdiğim kızı görseydim ve sevseydim keşke
Söylemem bender kalsın
Beni çok sevdiğini bile bile başka sebeplerden dolayı terk ettiğim eski erkek arkadaşım en pişman olduğum şeydir onu yalnız bırakmam
Galiba üniversite kredi almak oldu. Hala o krediyi alıyorum fakat sonu çok acı bitecek.Almasam da geçinebilirmişim ama böyle daha rahat oluyor. Rahat ama acı bir gerçek okul bitince 25 bin gibi bir borcun olması acı bir durum.
Muhatap olmaman gereken insanlara değer verip muhatap olmak
Herkesi kendim gibi sanıp insanlara inanmak.
herekese çok güvenmem oldu ama bir daha asla kimseye çok güvenmem özellikle kızlara bazı kızlar cidden çok garip ve enterasan yapıları var davranışları ve duyguları öyle göstermiyor hala diyor ben senden hoşlanmıyorum diye neyse işte bu herkese çok güvenmem en büyük hatam
Eşime 1 kerecik de olsa yalan söylemiş olmam en büyük pişmanlığım.
Hayatta en pişman olduğum olay daha önce işimi kendi isteğimle bırakmam keşke bırakmasaydın diyorum ama artık geri dönüşüm yok asla.
En çok bu hayatta pişmanlığın babam yoğun bakımdayken yanına kadar gidememem .
O kadar çok olay var ki hangi birini anlatsam bilemedim bence anlatmayayım tam bir fiyasko hepside
Pişmanlığım düşünüyorum vardır ama aklıma gelmedi.İş bulamamış olmam.
Değmeyecek insanlara değer vermem oldu ne olduklarını bildiğim halde hala onlara yardımcı olmaya çalışmam oldu ve onları hayatıma almam oldu ama şimdi asla ve asla hayatıma birdaha almayacağım
İnsanları kendim gibi zannetmem en büyük pişmanlığım.
Hayatım boyunca keşke şunu yapsaydım, bu yapsaydım demedim ama bu hayatımda dolardaki insanları hep kendim gibi veya ailemden biri gibi zannedip değer verilmeyecek insanlara değer verdim.
Hayatta en çok pişmanlık duyduğum şey okula ara vermekti. Sonradan bunu biraz toparladım. Ama verdiğim o aralar hayatımı olumsuz bir biçimde etkiledi diyebilirim.
Beni senelerdir görmeyen babama şans vermem şu hayattaki en büyük pişmanlığım oldu. Çok ağladım, çok yıprattım kendimi. Her söylediğinin yalan olduğunu bilmeme rağmen o yalanlara inanmak istedim. Onun iyi biri olabileceğine inanmak istedim. Sonrasında yine istemedi beni. Yine kapılar örtüldü yüzüme. Küçükken kaybettiğim o adamı tekrardan kaybettim. Şimdi iyi ki kaybetmişim diyebiliyorum ama o zamanlar onu kaybettiğim için kendimi suçluyordum. Pişmanım. Kendimi üzdüğüm, yıprattığım için pişmanım en çok da. Hiç haketmemiş, bir yalanın içindeymişim. Koca bir yalanın içinde. Şans vermemeliymişim, küçükken üzüldüğümle kalmalıymışım. Onu bir daha görmemeliymişim.
Saçma salak insanlara haddinden fazla değer vermek ve aynı kişiye güvenip yüz kere şans vermek.
En yakınım bilip te verdiğim emeğin zamananın değerin boşa olduğunu öğrendiğim halde devam etmem.
Genelde yaptığım şeylerden pişmanlık duymam gün gelir elbet bi yararı dokunur bana. Sonuçta insan pişmanlıklarindan bile ders çıkarır bir faydasını görür.
Yaptığım hatalardan çok pişmanlık duymam. Duyduğum varsa da küçük şeylerdir, onlar da o kadar önemli olmadığı için hatırlamıyorum bile :)
Yaptığım hatalardan çok pişmanlık duymam. Duyduğum varsa da küçük şeylerdir, onlar da o kadar önemli olmadığı için hatırlamıyorum bile :)
en pişman olduğum olay çok sevdiğim bir işyerinden kısa süreli tartışma yüzünden ayrılmam oldu.iş arkadaşlarım beni defalarca uyardı fakat ben dinlemedim.daha sonra onun pişmanlığını çok yaşadım fakat yapacak bir şey yoktu.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.