Beni senelerdir görmeyen babama şans vermem şu hayattaki en büyük pişmanlığım oldu. Çok ağladım, çok yıprattım kendimi. Her söylediğinin yalan olduğunu bilmeme rağmen o yalanlara inanmak istedim. Onun iyi biri olabileceğine inanmak istedim. Sonrasında yine istemedi beni. Yine kapılar örtüldü yüzüme. Küçükken kaybettiğim o adamı tekrardan kaybettim. Şimdi iyi ki kaybetmişim diyebiliyorum ama o zamanlar onu kaybettiğim için kendimi suçluyordum. Pişmanım. Kendimi üzdüğüm, yıprattığım için pişmanım en çok da. Hiç haketmemiş, bir yalanın içindeymişim. Koca bir yalanın içinde. Şans vermemeliymişim, küçükken üzüldüğümle kalmalıymışım. Onu bir daha görmemeliymişim.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.