Hayatı daha tanıyamadığımız için bence tanıdıkca merak edilcek birşey kalmıyor zaten
Yaş ilerledikçe kademe kademe dünyanın ne kadar boş ve ne kadar gereksiz şeylerin dert edildiği bir yer olduğunu anlamaya başladıkça, yani kısacası insan ne kadar deneyimlenirse o kadar dünyadan soğuyor. Zamanın ve şartların getirdiği sıkıntıları gördükçe merak eğilimi ve duygusu azalıyor. Bu sebepten köreliyoruz. Ve son olarak, Yeni Türkü'nün söylediği gibi;
"Biz büyüdük ve kirlendi dünya......"
büyüdükçe bütün meraklarımızı gideriyoruz .
Büyüdükçe bunları düşünecek vaktimiz olmadığı İçin.
Çocukken Kutu Kutu Pense Büyüyünce Kemerlemece Oynarız Değişiklikler Bu Yani :D
Çocukken merak ettiğimiz şeyler yani büyüdükçe Tabii ki de zaman içerisinde o kadar merakımız kalmıyor. Çünkü öğrenmek istediğimiz şeylere hemen hemen öğrenebiliyoruz . Yani bu da tabii ki de merak duygunuzu körelmesine neden olmakta
küçükken dünyadan bir haber oluyoruz büyüdüğümüz zaman her şeyi öğrendiğimiz için bu duygularımız köreliyor ister istemez
Çocukken bilmediğimiz birçok kelime ile karşılaşırız ve ikide bir anneye ve babaya bu kelimelerin anlamlarını sorarız meraklı bir yapımız olur Fakat tabii büyüdükçe bunlar artık bizim için basit şeyler haline gelir ama yine de her zaman bilinmedikler vardır ve bunlar sorularak öğrenilir ama insan belli bir yaştan sonra soru soramaz hale gelir utanır.
Büyüdükçe birçok şeyin algoritmasını az çok anlıyorsun bence bu bir. İkincisi ise yükümlülüklerin ve uğraşıların büyüdükçe artıyor dolayısıyla ancak kendine yetmeye başlıyorsun. Kapsamlı şeyleri düşünmek için ne vaktin ne enerjin kalıyor.
Büyüdükçe insanların çevrenin baskısı ile merak duygumuz bastırılıyor. Merakla yaptığımız hareketler bastırılıyor ve engelleniyor. O yüzden büyüdükçe merak duygusunu yitiriyor ve ruhsuz varlıklara dönüyoruz.
Bence azalmıyor sadece geri plana atılıyor.Daha önemli sorunlar ortaya çıkıyor.Yapman gereken sorumluluklar oluyor ve hayat telaşına kapılıyorsun ama bence herkesin içinde ufacık da olsa bir dünya merakı kalıyordur.
küçükken ailemiz büyütür ailemiz tarafından öğrenir ve uygularız çok şeyi büyüdükçe eğitim gördükçe görür uygularız şartlar ağırlaşır ve gelişir o etrafımızda ki çocuksu duyguların hepsi yok olur hayat değişir ve hergün bira daha ağırlaşır ve zorlaşırz ekonomik nedenler teknolojinin değişmesi bir yerden bir yere sürekler bizi ve zevklerimizin bir süre sonra hissizleştiğini görürüz
küçükken bilgin az sadece hayal gücün var ve sana dayatılan ögrenmek için zorlanılan şeyelr yok hayal dünyandasın amam büyüdükçe ögreniyorsun vesıradanlaşma başlıyor ve zaten mecburen bazı şeyelri ögreniyorsun
Yaş ilerledikçe gerçekleri gördüğümüz için oluyor sanırım. Çocukken daha çok hayatı yaşıyorsun her şeyde bir güzellik bulabiliyorsun. Küçük şeyler mutluluk veriyor. Büyüyünce bu olmuyor ama.
Çocukken neyin ne olduğunu anlayamazsın ki herkesi kendi çocuk kaşbinle seversin herşeyi iyi görürsün toz pembe yani.Ama büyüdükçe sorumluluğun artar.Ve o gördüğün toz pembe şeyler artıl yoktur çünkü insanlar sen büyüyünce o kdr zalimleşebiliyolr ki hangisinin üstesinden geleceksin..Çözemezsin yapamazsın yapayalnız ve çaresiz kaldığın için körelirsin
Çünkü dünyanın pisliklerini görüyoruz.
Büyüdükçe öğreniyoruz
Büyüdükçe kişiler tanırız o kişiler de dünyamızı körertir yani hayatımızdaki olumsuz şeylerin hepsinin sorumlusu çevrenizdeki sizi sevmeyen ve istemeyen kişilerin size karşı yaptığı zorbalık
sofia nın dünyası diye bir kitap okumuştum orada dünyayı bir tavşan olarak hayal et demişti bir küçükken tavşanın tüylerinin en tepesindeyiz ve bilinmezliklere olan merakımızdan her şeye şaşırırdık daha çok öğrenmek isterdik yaşlandıkça yani kendimiz, geçindirmek zorunda kaldıkça o tüylerden aşağıya inmek zorunda kaldık ve kendimize zaman bulamadık ayrıca tavşanın tüylerinin dibi de rahat geldi sadece bir şeye odaklanmaya başladık diyordu bence bu tanım bunun açıklaması için birebir bir cevap bir süre sonra iş gücü düşünmekten hayatı yaşamayı unuttuk ondan dolayı eski merak ve hayaller yok
Çocukken bilmediğimiz çok fazla şey vardır ve her şeyin nedenini nasılını merak ederiz. Ama büyüdükçe buna alışırız ve artık nedeni ve nasılı bizi ilgilendirmez olur. Önemli olan o şeyin varlığıdır.
Büyürken hep hayalkere engel olunur ,saf ve çocukça büyümeyiz hiç birimiz
Çünkü belirli bir yaştan sonra iş, güç, sorumluluk biner insanın üstüne. Açıkçası araştırma ve meraka da zaman kalmaz. Başka şeyler için çabaladığımızdan dolayı Dünya düzenini de böyle kabul etmeye başlarız.
Çünki büyüdükçe hayatı keşfetmeye yaşayarak anlamaya ve görmeye başlıyorsun. Senin için iyi yada kötü ne olursa olsun günlük hayatta aynı şeyler arada farkli şeyler yaşadığından da merak ettiğim kadar ilgi çekici olmadığını biliyorsun.
Çünkü anlarız ki dünya bizim bu güzel ve etkileyici meraklarımı hakeden bir yer değil bızler için çok büyük ve anlaşılması zor olan dünya büyüdükçe gözümüzde küçülür ve aslında çokta merak edecek bir şeyin olmadığını anlarız
Çünkü büyüdükçe merak duyduğumuz şeyler artık bize normal gelmeye başladığı için merak duygusu körelir bence
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.