cocukken aşırı yaramazdim ya yerimde duramazdim o zamanlar kirada otururken hep evsahibiyle laf dalasi yapardım.surekli arabalarin el frenini falan indirirdim milletin bisikletine binmeye çalışırdım onlardan gizli fakat simdi duzeldim
Evimizin ilk çocuğu benim, gereken bütün sevgileri tatım, istediğim her şeyin sahibi oldum, ne istediysem anında yaptılar ve çok güzel bir çocukluk geçirdim haliyle bayağı şımarık bir çocukluk geçirdim denilebilir, sebebi ailemin ilk çocuk sevgisini bendr tatmış olmalarıdır.
Annemlerim söylediğine göre ben büyüdükçe yaramazlaşmışım. :) Bebekken hiç ağlamayan sessiz sakin bir bebekmişim zamanla hareketliymişim ama öyle aşırı mızmız bir çocuk değilmişim biraz daha büyüyünce şımarık olmuşum şimdide sanırım beni evlatlık falan vermeyi düşünüyorlar ama bu yaştan sonra kimse almaz diye mecbur kaldılar bakmaya. :))
Ben çocukken çok hareketliydim bazen çok duygusaldım her şeyden korkabilecek potansiyele sahiptim uzaylıların varlığına inanırdım ve geceleri beni ziyarete geldiklerini düşünürdüm.. biraz korkaktım yani :D yatağımın altında hatta öcü var sanırdım veya geceleri öcülerin dolabımın içinden beni izlediğini düşünürdüm hani o iki kapaklı dolapların tam ortasın ince bir boşluk vardır ya heh tam oradan işte .. Gözüm bazen oraya kitlenir kalırdı.. Komşumuzun köpeğini hem sever hem korkardım bir gün peşimden geliyordu gelmesini istemedim ve bağırarak kaçmıştım ağladım sonra da beni ıssıracak diye.. garip bir çocuktum..
Çocukken sessiz,sakin kendi halinde takılan bir çocuktum.Akrabalarim bile benim varlığımı bilmez diyebilirim o derece sessiz bir çocuktum.
Çocukken çok yaramaz birisiymişim ama büyüdükçe daha çok duruldugumu söylüyorlar daha sessiz sakin bir insanim şuan
Çocukluk çok fena dır yaa
Aboo çok utangaç bı çocukluğum oldu misafırlıkte asla WC bile gıtmezdım şimdi aklıma geldikçe çok gülüyorum
Ben çocuken çok hareketliydim herkez benden korkardı bütün cocukları.
Döverdim ama şimdi sakin kendi halimde bir çocuğum ben herkez sever beni tek
Benim sevdiyim kız bid eonun arkadaşları hariç bütün kızlar böyle
Şimdi sakindin dediğimde birkaç kişi birde ailene sormak lazım diyebilir sma ben yalan söylemem. Küçüklüğümde de şu an da bile sakinliğim ile bilinirim.
Ben daha çok kendi halinde kimseye karışmayan bir tiptim.
Çocukken hiç şımarık değildim ve sürekli saatlerce hiç bir derdim olmamasına rağmen ağlarmışım ve kimse beni susturamazmış annem hastane götürdüğünde doktor hiç bişey yok bu öyle ağlayarak büyüyecek demiş 18 yaşındayım ve hala ağlıyorum durup duruken
Çocukken aşırı derecede aksiydim. Bir şeylerle uğraşmayı çok severdim mesela oyuncağımı sökerdim geri takmaya çalışırdım :)
Ben aşırı sessiz, sakin ve içine kapanık bir çocuktum aslında halen böyleyim.
Hepimizin çocukluk döneminde iyi ve kötü anılarımız olmuşutur. Çocukluk güzel birşeydir. Keşke hep çocuk kalabilseydik. Ama öyle olmuyor işte. Çocukken yaramaz olanlarımız da vardır. Yaramaz olup biryerlerimizi kırdığımız anılarımızda olmuştur. Keşke hep çocuk kalabilseydik.
Anneme sordum bunu. Yaramaz olmadığımı hatta fazla akıllı olduğumu söyledi. Öte yandan sessiz ve sakin bir çocuk da değilmişim. Hareketli, durmadan bir şeylerle ilgilenen, uğraşan, yorulmayan (hiperaktivite gibi göründü bana), eğlendirmesi, oyalanması kolay bir çocukmuşum. O zaman da çok meraklıymışım, hep sorarmışım, hep bilmek öğrenmek istermişim. Bunlar okul öncesi dönemime ait. Okul dönemime ilişkin olarak ise benimle ilgili hiç sorun yaşamadığını, hiç şikayet duymadığını söyledi.
Evet şımarık dım
Bu konu hakkında hiç yalan söylemeyeceğim çünkü çocukken gerçekten çok beğendim de bu yüzden Annemden 2 kere dayak yedim çünkü hiç rahat durmaz mışım Aslında hala Yaramazlık yaparım kötü bir huyum vardır insanları korkutmayı çok seviyorum bu şu ana kadar başıma kötü bir şey getirmedi, Ama ne yapayım Huylu huyundan vazgeçemiyor birisini korkutmak onunla eğlenmek hoşuma gidiyor.
Ben çocukken çok uslu bir Çocuktun sadece düz duvara tırmanıyordum usluluk mu oda ne benim çocukluğumda böyle bir kavram daha icat edilmemiştir daha sonra ortaya çıkan bir durum bu
Şımarık ve yaramazdim çocukluğumda.
Pek uslu değilmişim. 4 5 yaşındayken kimseye haber vermeden ‘abimi’ okuldan almaya gidermişim. Kumun içine kendimi gömermişim. Nerde renkli boncuk bulsam burnuma sokarmışım. Yemek yememek için evde saklanılmadık köşe bırakmazmışım. Bu yüzden kolumun çıkmışlığı bile olmuş. Birde sınıfta beni sinir eden erkek arkadaşlarımı dövüyordum.
Çocukken sessiz ve sakin biriydim ve şu anda hala öyleyim. Şımarık ve yaramaz insanlar da vardı çevrede ama o yaşlarda da iyiyle kötüyü ayırt edebilmek lazım.
Ben çocuk iken sessiz, içine kapanık aşırı durgun biri idim. Fazla kimseyi kırmaz ve fazla muhabbetlere girmez. Yani sessiz ve sakin biri idim.
Ben fazlasıyla sessiz sakin biriymişim. Annem der hep akıllıydın diye. Abin çok yaramazdı her yeri karıştırırdı ama sen sessizce kendi halinde oynardın der hep.
Ben çocukken sessiz sakin biriydim ama orta okuldan sonra bu biraz değişti.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.