Evet. Benim annem ben 19 yaşımdayken ve o henüz 43 yaşındayken apansız hayatını kaybetmişti. Çok uzun zaman geçti ama o acıyı hiç unutmadım. Bu tür büyük kayıpların acısının tarifi de yok açıkçası. Dünya duruyor o anda. Hayata bakışınız değişiyor. O saatten sonra sevdiğin herkesin öleceği korkusu yerleşiyor içinize. O şekilde de yaşamaya çalışıyorsunuz.
Anne acısını tadan bilir derler, doğrudur fakat nasıl hissediliyor bilemiyorum bu duyguyu tatmadım. Kastedilen, ölümdür sualde sanıyorum. Allah geçinden versin. Önce ölen olmayı isterim fakat bu durumda da evlat acısı yaşatmış sayılırım. Kaderde ne yazıyorsa odur.
Çok şükür yaşamadım uzun sürede yaşamak istemem tabii ki çok acıdır sürekli arkandan seni toplayan seni düşünen seven biri gidiyor hayatında çok acı
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.