Osmanlı Devleti'nin, toprak kullanım yapısının modern çağa uyum sağlayamamış olması belkide en büyük nedendir. Bilindiği üzere Osman Devleti'nde toprak devlete aittir ve tebaya toprağı işleme görevi ve yetkisi verilir. Teba kendisine verilen toprağı işler ve vergisini devlete verir. Bu durum Avrupa'daki feodal yapıya uyuşmazlık içinde zira Avrupa'da Derebeylikler kendi topraklarına sahip olup, üretim arttığını devlete vergi olarak vermek yerine saklayarak sermaye birikimini sağladılar ve kapitalizmin gelişmesi sağlanmış oldu böylece. Osmanlı topraklarında ise 15-16 yüzyıllarda önemi oldukça fazla olan Tımar sistemi hem orduya, sipahi desteği veriyor hem de devlete vergi olarak geri dönüyordu. Bu sayede Osmanlı aldığı vergilerle hem halk için çeşitli yatırımlarda bulunurken hem de tımar sisteminden, fetihler için gerekli olan askeri sağlıyordu, bu sistem iyi gibi görünüyordu ama Osmanlı'da sermaye birikmesine engeldi. Fakat tımar sistemi ateşli silahların yaygınlaşmasıyla bozulmaya başladı. Ateşli silahların yaygınlaşması sonucunda süvarilerin değeri azalırken bu tip silahlarla donatılan yeniçerileri daha da değerli kılmıştı. Tımar sisteminde devlet herhangi bir altın harcamadan asker yetiştirirken ve yanında vergi alırken bunun yerine değer kazanan yeniçeriler maaşlarını doğrudan hazineden aldığı için bu durum Osmanlı ekonomisine darbe indirmiş oldu. Osmanlı Devleti gibi askeri bir devletin bir önemli gelir kaynağı da güçlü ordusuyla elde ettiği ganimetler ve diz çöktürüp vergiye bağladığı devletlerdi. Tımar sisteminin önemini yitirmesi ve yeniçerilere verilen önem, artan giderleri karşılamak için devleti iltizam sistemine yöneltti. İltizam sisteminde mültezim olarak anılan kişiler vergi toplama karşılığı devlete belirli bir bedel öderlerdi. Böylece benzetme yaparsak feodal beylerin mülk sahibi olmadığı fakat üretim fazlasına sahip oldukları bir sistem yerleşmiş oldu. Bu sistemle devlete vermesi gereken bedel ve toplaması gereken vergiden kar sağlamaya çalışan mültezimler, keyfi vergi toplamalarına giriştiler ve bu Osmanlı halkı açısında sıkıntı verici bir durum yarattı. Öte yandan yeniçerilerin isyanları da devletin ekonomik yönünü zorlamaktaydı bunların yanında askeri anlamda büyük bir zafer kazanılamayışı eklenince Osmanlı ekonomisi ciddi anlamda sorunlar yaşamaya başladı. Bir yandan da en başta kurnazlık olarak başlayan kapitülasyon fırtınası, Osmanlı'yı baştan başa sarmaya başlamıştı! Osmanlı kendi ticaretini kendisi denetleyemez olmuştu ve Osmanlı'ya ticaret yoluyla gelen ürünler küçük esnafı ve üreticileri de öldürdü böylece bir vergi, gelir kapısı daha kapanmış oldu. Üstelik kapitülasyonlar nedeniyle yabancı tüccarlardan alınmayan vergiler Avrupa'dakine benzer bir tüccar sınıfı Osmanlı'da yetişmesine mai oldu ve nihayetinde üretimin ve ticaretin gelişemediği osmanlı devleti, Kapitalist bir devlet değildi. (devamını yazacağım sığmadı.)
eş zamanlı gelişen süreçte ise avrupa'da gelişen sermaye birikimi ve coğrafi keşiflerle zenginleyen devletler, üretimi artırmak için sanayinin kurulmasıyla artık birer kapitalist sömürge devletleriimparatorlukları olmaya başlamışlardı. avrupa devletleri, osmanlı'dan daha ileri bir teknolojiye ve gelire sahip oldular ve coğrafi olarak büyük olan osmanlı devletinin dolaylı yolla sömürülen topraklarına göz diktiler. böylece yavaş yavaş parçalanan osmanlı, devletler arasında pay edildi ve birinci dünya ya da başka bir deyişle birinci paylaşım savaşıyla da osmanlı'nın ilhakı tamamlanmış oldu, osmanlı yerine ise daha akılcı davranan ve kapitalizm yolunda adım atan kemalist cumhuriyet kuruldu o başka bir entry konusu olur. kısaca osmanlı'da toprak yapısı yüzünden birikmeyen sermaye, gelişmeyen el işçiliğine dayanan sanayi-daha doğru tabir ile zanaatkarlık- ve üretilen malların -mal değil de hammadde- ticaret yoluyla da satılamaması ve büyük zafersiz geçen yıllar içinde bozulan askeri sistemin çürük yanı yeniçerilerin isyanları, osmanlının bir sömürge devletiimparatorluk olmadan çökmesini sağladı.
Arkadaşların Ahmetesor'da senden habersiz para kazanıyor olabilir.