Mezarlıktan geçerken ıslık çalmak.

Kormak, ta eski çağlardan bu yana insanı hayatta tutan yegane duygudur...Korku sayesinde bir olayı öngörür veya tedbir alırız.Bazen de korktuğumuz zaman; mesela önümüze aniden bir köpek çıksa beynimizin amigdala denilen bölümü...Rasyonel düşünen yani bizi insan yapan bölümü; bütün lobları kapatır ve bütün gücü motor sisteme ( Hareket eden neremiz varsa artık) verir... Tek emeli; öncelikle durumla ilgili veri toplamak düşünmek değil fiziki bedenimizi tehlikeden uzaklaştırmaktır! İşte gecenin birinde, bir mezarlıkta tek başına bulursanız kendinizi tam da olacak olan veya beynimiz tarafından oldurulmaya çalışılan senaryo budur. Çünkü insan bildiğinden kormaz; bilmesi için veri gerekir...O gece o mezarlıkta daha önce bu duyguyla yüzleşilmediyse veri toplayacak zaman yoktur.Ve amigdala tetiktedir.Karanlıkta her şey bir şekle bürünür ve rasyonel beyin bu uyaranlardan kurtulmak için bir bahane üretmeye çalışır.Bu da ıslıktır! Bir nevi ıslık çalıyorsak güvenli ortamdayız algısı oluşturulur. Aynı; kuşlar ötüyorsa ortam güvenlidir sözü gibi...