Savaş döneminde halk kıtlık içerisindedir. Bu zor dönemde insanlar ne ekmek bulabiliyor ne de su... İşte bu zor zamanda yaşayan bir imam vardır ve savaş dönemi onu da etkilemiştir. Çevresindekilere göre imamın kileri ağzına kadar doludur, fakat karısına bu malzemeleri kullandırtmaz. Karısı da haliyle isyan eder bizim imama: "Bey! O kadar çeşit malzememiz varken neden tek çeşit yemek yiyoruz, bıktım artık!" İmamda aşağı kalır mı, verir cevabını: "Ülkemiz, devletimiz zor durumda, konuşma be kadın! İleride zorluk çekmeyelim istiyorum. Ülkede kıtlık var, aç mı kalalım sonra?"
Bu tartışmanın üstüne imamın karısı iyice zıvanadan çıkar: "Zaten her gün aç kalıyoruz, sen iyice güçsüz kaldın, ben de kadınlığımı unuttum" diyerek basar isyanını. Bu laflara rağmen ikna olmayan imam karısını dinlemez ve tek çeşit yemek yemeye devam ederler.
Gel zaman, git zaman derken bizim imamın karısı bir gün komşularını eve toplar ve onlara güzel bir ziyafet verir :) Kilerde bekleyen domates, soğan ve biberi kurutulmuş patlıcanların içerisine doldurarak ortaya yeni bir yemek çıkarır (imambayıldı). Kilerde kalan tüm malzemeleri de konu komşuya dağıtır! İmam, yemek vakti eve gelir ve bu yemeği sofrada görünce şaşkına döner! İmamın karısı, eşini kızdırmamak için, "Bu gece oldukça özel geçecek, seni güçlendirmek için böyle bir yemek yaptım" diyerek imamın sesini keser ve birlikte afiyetle yemeklerini tüketirler. Yemek sonrası kilere giren imam, gördüğü manzara karşısında donakalır ve ardından imam bayılır.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.