Yaşamış olmak için yaşıyoruz. Özet olarak bu.
Haz alabilmek için zorluyoruz kendimizi
Evet haz duyuyorum ancak kısmen haz duymadığım ve bu dünyada yaşamanın anlamsız olduğunu düşündüğüm anlar oluyor ama yine de umutlu olmak iyi bir şey.
Ben 28 yaşındayım. Bu zamana kadar çocukluğumda özellikle yaşadığım hayattan hiç haz duymadım. Hep bi tarafım eksik, hep bi yanım acı içinde olurdu. Çünkü çocukluğumu yaşayamadım hiçbir zaman. Evlendiğim güne kadar gerçek mana da hiç yüzüm gülmedi. Evlendikten sonra da ailemin yokluğunu hep hissettim. Fakat bu yıl anne oldum. O günden beri ne olursa olsun bu hayattan zevk alabiliyorum artık. Oğlum bana gülünce, kokusunu içime çekince mutluluktan herşeyi unutuyorum tüm dertlerim uçup gidiyor. Kokusu acının mantığın endişelerin uykusu benim için. Layık görüp emanet edene şükürler olsun.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.