Yalnızlık dünyanın en zor işidir. Tek başına canın sıkılır. Konuşacak dolaşacak birlikte zaman geçirecek bir arkadaş dost ararsın bulamazsın. Çıkış bulamaz kendini televizyon ve dışarılarda yalnız başına dolaşmaya verirsin. Allah kimseye vermesin yalnızlık çok zor bir durumdur.
Yalnızlık insanı hem üzüntüye götürür hem de mutlu bir birey halini almamıza doğru götürür.Aklıma yalnızlık denince karanlık gecelerde tek başına uyumaktır,yalnızlık ağladığın zaman kimsenin olmadığı zamandır ve en kötüsü o kara toğrağa yalnız başına girmendir.
Yalnizlik kötü bişeydir. Eğer boş kalabaligin varsa at hiç çekinme o zaman yalnizlik cok daha guzel. Ama normal yalnizlik kotu ve sıkıcıdır. Insan kendisini değersiz hissetmesine yol açar ama kimi insanlsr yalnizligi daha cok severler. Kendilerini dinlediklerini düşünürler
Anlatılmaz ki böyle birşey sadece yaşayabilirsin yaşamadan asla bilemezsin
Nefessiz kalmak desem
Yalnızlık kimine göre çok iyi birşey. Kafa dinlemek ve insanlardan uzaklaşmak iyi geliyor. Ama benim için öyle değil. Bir zamandan sonra insan yalnızlıktan sıkılıyor. Arkadaşlarıyla birşey yapmak istiyor. Ama bir bakıyor çevresinde hiç arkadaşı yok.
Kalabalığın içinde yürüdüğünü düşün. Sen kalabalığı görüyorsun ama onlar seni görmüyor.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.