Elinde cennetin kayıp haritası,
Kalbinde hazineler, yüzünde anahtarı.
pek benim tarzım değil böyle şeyler.. sanatla 'ticari duygu sömürüsü'nün birbirine karıştığı sulardan uzak dururum..
şöyle anlatayım: söyleyecek sözü, paylaşacağı melodisi olan bir sanatçıyla hedef kitle belirleyip, o kitlenin yumuşak karnına çalışan bazı isimler arasındaki fark bence çok net.. yanlış anlaşılmasın, Cem Adrian böyle demiyorum, hakkında yorum yapacak kadar şarkısını da dinlemiş değilim zaten.. ama bana hitap etmiyor böyle şeyler; üzerinde çalışılmış, fazla düşünülmüş, etkileyici olmasına uğraşılmış kokusu alıyorum, itiyor beni.. sonuçta duygu işi bu, beğeniyorsan güzeldir, beğenmiyorsan da hakkın yani..
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.