Tefsîr kelimesinde dâimâ doğruya isabet bahis konusu olduğundan, o makbuldür. Te'vîl ise makbul olma veya olmama bakımından iki kısma ayrılır.
Tefsîrde sadece bir vecih vardır, te'vîl ise birçok vecihleri muhtevidir.
Te'vîlde, anlamın doğruluğu hususunda kesinlik yoktur. Tefsîrde ise, "Yüce Allah şu ibâreden şu hükmü, şu manayı murâd etmiştir." şeklinde kesin hüküm vardır.
Tefsir, lâfzın taşıdığı zâhirî manayı, te’vil ise bâtınî manayı beyan eder.
Te'vîlde Allah'ı şâhit göstermek yoktur. Zirâ te'vîl eden, murâd edilen şeyden haber vermemekte ve "Allah bununla şunu murâd etmiştir veya kasdetmiştir."
Yaygın görüşe göre tefsir rivâyete, te’vil de dirâyete dayanmaktadır.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.