Saygısızlığa asla tahammül edemem.
Kesinlikle ısrara tahammül edemiyorum. Konusu farketmez. Sürekli bir şeyleri yaptırmak için yapılan ısrar beni çığrımdan çıkarıyor. Bu yüzden en çok buna tahammül edemiyorum.
İnsanların bir çoğuna tahammül edemiyorum. Bu yüzden bazen insanlarla görüşmek, buluşmak, konuşmak dahi istemiyorum. Bazı laflarına bazı hareketlerine ayar oluyorum ve kendimle kalmak istiyorum. Örümcek ve böceklerle aynı odada kalma düşüncesine bile tahammül edemiyorum. İlla mesela odaya girer bakarım kenar köşede bir şey var mı diye.. Bu yaratıklara tahammülüm yok. Kaba ve saygısız davranışlara da tahammülüm yok. Yavşayarak iğrenç laflarla kız tavlamaya çalışan tiplere hele hiç tahammülüm yok.
Lakayıt tavırlara hiç tahammülüm yoktur. Ego ve hep kendini anlatan çıkarcı insanlara da yoktur. Hayatı zindan edip duran kendi ile barışık olmayan insanlara da yoktur maalesef. Bir de zarar veren ki her anlamda zarar ve yıkıma sebep olan bir şeylere tahammülsüzümdür.
Cogu insanda oldugu gibi israr. Isrardan nefret ederim. Bir insan yok,hayir dersin anlamaz devam edince tahammulumuz kalmiyor.
Durmadan zıt cevap veren iyilikle söylediğin halde sanki kötü bir şey demişşin edasıyla konuşan kadınlar.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.