Sahibini bulmak adına çaba sarfederdim. Asla sahiplenmez ve o parayı harcayamazdım. Çünkü büyüklerimden öğrendiğim şey kimsenin malına göz dikmemekti. Bilirim ki ağlayanın malı gülene yaramaz. Hep düşünürüm o para belkide çok ihtiyacı olan birinindi ve düşürdüğü için çok mutsuz belki hasta ilaç parası belki tek birikimi bunu bilemeyiz . Sonuna kadar uğraşırdım sahibini bulmak için .
Yolda yürürken yerde 1000 dolar bulsam ilk önce sahibini arardım.Eger sahibini bulamazsam da polise teslim ederdim
Parayı katlamaya çalışırım
Polise teslim ederdim.
Bır kuruma bağış yaparım
alırım tabiki
yarısını alır yarısını bağışlardım sanırım
Önce sahibini bulmak için polise haber verirdim.
Doların artmasını beklerdim
Hayır Kurumuna ve löseve bağişlarım içinde 5-10 dolar alıp
İndragandi.
Şaka şaka.
Polise giderdim.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.