Babamın kanser olduğunu o illet hastalığın vücuduna girdiğine çok ama çok üzüldüm sonra onun için çabalamaya başladım tüm emeklerim boşa gitmesin diye iyişallah karşılığını alacaz
Geciktiğim için üzüldüm. Bu hayatta geciktim ben...
Çocukluğumun gidisine.
Ekonomik ve sosyolojik özgürlüğü olmadığı için mutsuzluktan gebermesine rağmen kocalarının her türlü saygısızlığına, ihanetine hatta belki dayağına katlanmak zorunda kalan kadınlara....
Zekası, aklı, yüreği, feraseti ile vatana millete, dünyaya faydalı olabilecekken, bir fark yaratabilecekken, yanlış bir aile, şehir, ülke ve coğrafyada dünyaya gelmiş olmasından dolayı bir halt olamamış, harcanmış beyinlere...
Ağlayan çocuk sesine...
Bu üçüne her zaman ciğerim yanar.
Babamın kanser hastalığına yakalandığını öğrenmek ve 8 ay süre sonunda hayata gözlerini yumduğu an en yıkıldığım andır. İnsan en çok sevdiklerini kaybedince üzülür.
Midesizliğime çok yiyorum söylüyorum.
Çevtendeki insanlarin dertlerini gördükçe çok üzülüyorum
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.