Stresli ve üzgün olduğumda ben hiç yemek yiyemem. Sanki midem küçülmüş gibi taş bağlanmış gibi hissediyorum. Su bile içesim gelmez. Hayats küsüyorum yatağımdan hiç çıkmıyorum. Ama kendime gelincede çok mutlu olduğumda da çok fazla yerim.
Yenir tatlı güzel gider.Dert sıkıntı kalmaz.
Aslında ben yemeyeb kısımdanım.Yani böyle durumlarda hiçbir şey yememeyi tercih ederim çoğunlukla.Ama nadiren kendimi yemeğe vururum.Bunun boşluğu doldurmakla alakası olduğunu düşünüyoruö.Düşünmemek için yemek güzel bir aktivite.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.