Ailemi karşıma aldım. Bu benim için en büyük fedakarlık oldu. Beni seven, koruyan, bakan, büyüten insanlara bir kişi için karşı karşıya bakmayı tercih ettim. Benim en büyük pişmanlığımdır. Herkes her fedakarlığı hak etmez. Benim fedakarlıklar da o biçim boşa gitmiş oldu yani. Onun uğruna aileme sırt çevirdiğim kişi de bana sırt çevirdi. İlahi adalet ne diyelim.
benim icin en büyük fedakarlığı annem yaptı. kendi hayatını bir kenara koyup benim için uğraşıyor hep. geleceğim için yatırım yapıyor beni okutuyor hayallerime ulaşmam için çabalıyor destek oluyor. üstelik onca hastalığına rağmen hep önceliği ben oluyorum. bir anneden öte fedakarlık yapabilecek kimse olamaz.
Benim için yapılmış zerre fedakarlık yok. Ne bir adam gibi hediye ne bir çiçek ne de alo ben aşağıdayım gel diye bir mesaj ne bir vakitleri vardı benim için ne de başka bir şey.. Ama ben hayatımdaki en büyük enayiliği yapmak üzereydim. Sevdiğim insana evlilik teklifi edicektim annemi de yanıma alıp bir kadın olarak annemle yola çıkıcaktım terminale çağırıp onu herkesin içinde hiç çekinmeden teklif edicektim :) . Anca işte olmadı..
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.