Bıçak kemiğe dayandı derler ya o an gerekeni yapıyorum.
Tahammül sınırım çok fazla değildir. Direk uzaklaşarak mesafeyi koyarım. Ama bir anda değil azalta azala uzaklaşırım.
Beni üzen insanlara bir yere kadar katlanırım patlama noktam vardır benim oraya gelirse işin ucu ne hatır kalır ne gönül insanlara sabrınız sınırlı olmalı yoksa kırılan siz olursunuz. Haksızlığa adaletsizliğe hiç gelemem tepkimi koyarım.
Beni bir insan üzüyorsa o insandan mümkün mertebede uzak dururum. Seni istemiyorum benden uzak dur mesajı veririm üstü kapalı. anlamıyorsa şerrimden korksun. Kötü biri oluveririm bir anda anlamaz. Benden ırak, cehenneme direk..
Beni üzen insana karşı toleransım fazlaysa eğer ve gerçekten o kişiye değer veriyorsam bir yere kadar tahammül göstererek uyarmaya çalışırım. Düzelmiyorsa benden değerli değil herkes kendi yoluna der çekilirim.
Tahammül edemem. Benim sınırlarımı veya çizgileri geçtiği anda ondan uzaklaşırım. Zorunlu biriyse( eş, dost, akraba) onu yokmuş gibi davranmaya başlarım. Ben tepkimi vermeyip, herşeyi günlük Gülistanlık gibi davranırsam daha çok beni üzeceğinden dolayı uzak durmaya çalışırım.
Ben kendimi uzdurmem yolnveririm.gider
Artık beni üzen insanlara tahammülüm yok. Fakat sınırım ister istemez var. Gururuma dokunursa sınırını aşmış olur. Ve ölene dek o kişiyi silerim
çok üzerse zaten bitiririm hayatımdan atarım
Bizi üzen insanlara tahammül sınırımız kan bağı ve yakınlık derecesidir benim için. Bir şekilde mecburiyetim yoksa en ufak bir üzüntü duyduğum anda kapıları gösteririm bir daha da muhatap olmam hepsi biter. Tabi kan bağı da bir yere kadar zira babamı silmiş insanım kim umrumda olabilir ki?
Sabır sabır sabır diyerek tahammül ederim ama damarıma basarsa o zaman külahları degisirim
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.