Keşke cennet ve cehennem kavramları olmasaydı da insanlar gerçekten insan olduklarının bilinciyle, bunun gereği olarak “iyi” olabilselerdi. Bu daha dürüstçe olmaz mıydı? Yani işin sonunda yine bir “çıkar” var. Çevremde gördüğüm izlenim; insanların yaptıkları şeyleri sevap işlemek adına, kendi faydaları için yapıyor oluşu. Keşke sonunda bir mükafat ya da cezalandırma olduğu düşüncesine takılmayarak samimi duygularıyla hareket edebilse insanoğlu. Söylediğim şey bir ütopyadan başka bir şey de değil, bunun bilincindeyim. Düşünsene “cennet ve cehennem” kavramlarının olmasına rağmen dünya bu haldeyken...
Cennet ve cehennem olmasaydı insanoğlunu zaptdedecek bişey kalmazdı, böylece insanın gerçek yüzünü görürdük. Dünya yaşanmaz bir yer haline gelirdi. Cennet ve cehennem inancı olduğu halde bu kadar sıkıntılar var. Olmasa yapmıştık.
Elbette olmazdı, bu farazî durumun olduğunu kabul etsek bile dünyanın daha iyi bir yaşam alanı olması için yine iyilik yapıp kötülüklere engel olmaya çalışılmalı idi.
Bunu sorgulamak haddimize degil. Biz iyi olmaya çalışalim
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.