Evet bu zor oluyor ben de. Genellikle kavga anında ileri gitmemek için kendimi susturmayı deniyorum, bazen saldım çayıra mevlam kayıra aşırı kırıcı olabiliyorum çünkü. Canını acıtmak için her şeyi yüzüne vuruyorum, bu da pişman olduğum bir huyum. Genelde hemen oyuna giriyorum ve öfkem bir kaç oyun sonra düzeliyor zaten. Kin tutan biri olmadığım için de çabucak yumuşuyorum.
Ben genelde sakin biriyim. Kimseyi kırmak istemem. Ama dediğiniz gibi Tartışma olursa bende bir iki laf ederim.Haksızlığa karşı hiç tahammül edemem. Mutlaka bunları dile getirmem gerekir.Yoksa içimde kalır ve öfkem artabilir.Tabiki bu duruma kimse düşmek istemez. Dikkat etmek gerekir.
Bulunduğum ortamı terk ederim.
Sevdiklerime karşı öfkelenmem.. öfkelenilecek bir şey yapmışlarsa da öfkelenmem yani.. niye öyle bir şey yaptıklarını anlamaya çalışırım önce.. konuşarak çözerim sonuçta mesele neyse.. sevdiklerime karşı en hassas olarak nitelenebileceğim duygu, kırılma olabilir.. bu da neyse ki, çok çok nadirdir benim için..
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.