Düşüncesi bile çok üzücü.. Çok üzülürdüm ama ona belli etmezdim. O ne yapınca mutlu oluyorsa onu yapmaya çalışırdım. Yani sürekli onun moralini yüksek tutmaya çalışırdım. Eğer hastahaneye bağımlı bir hastalıksa şartlar daha zor olurdu tabi
Ona onu ne kadar sevdiğimi hissettirir sanki ölmeyecekmiş gibi davranırdım.O güne kadar yapmak istediği ama ertelediği ne varsa yapmaya çalışırdım.Onu mutlu etmek hastalığını düşünmeden vakit geçirmesi için elimden geleni yapardım.O gittikten sonra ben onu düşünmeden bir an nasıl geçiririm kendimi nasıl mutlu ederim bilmiyorum.Sevdiklerimizin ölümünü görmeyelim.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.