Ben bayılıyorum.Doyamadım çocuk olmaya sanırım! Küçükken de bayılırmışım bir salıncağa bir de dondurmaya.Ben çocukça olduğunu düşünmüyorum.Canım salıncakta sallanmak istiyor hatta hiç inesim de gelmiyor.
Salıncağa çocuklukta olduğu gibi hala binmeyi çok seviyorum. Köye gittiğim zaman bahçede salıncak var ona binip sallanıyorum.
Çok seviyorum. Dolaşmaya çıktığımızda arkadaşlarıma beni sallamaları için ısrar ederim hep. Çok güzel
Hani derler ya; her insanin içinde bir çocuk var. Kesinlikle doğru. Parkı görünce hangi insanın aklına gelmez ki. Binerim bende. Bi kaç kişi gördüm salıncağa biniyorlar diye, o her yerde olan eleştirmen teyzeler hemen “ bak bak eşek kadar olmuş, hala salıncağa biniyor” demiyorlar mı. İnsanın hevesini kursağında bırakıyorlar.
Bende çok severim ama çocuklukta kaldı artık diye düşünüyorum zaten hiç rastlamiyorum
Salıncak benim için çocukluk anılarında kaldı. Çocukken mahalledeki bütün salıncaklara binerdim.
Salıncağa binmeyi çok severdim küçükken.. Bana farklı bir özgürlük duygusu yaşatırdı nedense.. Hala binerim bulursam.. Evet bazıları çocukça bulabilir ama hiç umurumda olmaz.. Hayatımda hiçbir zaman "Başkası ne der?" diye düşünerek davranmış değilim, bundan sonra da yapacak olmadığım gibi..
Ben çocukken salıncakları binmeyi çok severim kendi kendini bu kadar yükseklere geliriz çıkartırdım ki Ama şimdi çok da sevmiyorum Maalesef artık o günler geçti
Binmeyi çok severim fırsat buldukça da gidip sallanıyorum. Çevremdekiler çocukluğunu mu yaşayamadın diyerek dalga geçmeye çalışıyor ama bilmiyorlar ki içimde ki çocuk onların ki gibi ölmediğinden böyleyim :)
Salıncağa binmiyorum ama hiç çocukça da bulmuyorum. Bir çeşit eğlence bence. Salıncakla sallanmayı seven binebilir.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.