Bence bu durum insanların fıtratıyla ilgili bir şeydir. Mesela adam sağ iken anne babasının kıymetini bilmemiş öldüğü zaman gitmiş mezarına yatmış bu durumun pişmanlığını haykırmaya başlamış. Bu duruma düşmemek için sağken değer verecek kıymetini bilecek gönüllerini kazanacaksın, yoksa son pişmanlık neye yarar.
Bana göre insan doyumsuz bir varlıktır, sahip oldukça daha fazlasını isteriz, bu nedenle elimizdekilerin değerini kaybedince anlarız. Mesela iyi bir işimiz varken bunun farkında olmayız ve sürekli şikayet ederiz. Oysa işimizi kaybettiğimiz de bunun değerini anlarız.
Sahip olduğumuz duyguları hisleri hunharca kullanıyoruz bence. Her zaman demişimdir. birini veya birşeyi kaybetmeden kıymet bilmiyoruz diye. Yani aslında zor olmasa gerek birini sevdiğimizi göstermek söylemek. Bazen karşımızdaki kırılmasın diye yutkunup söyleyemediğimiz sözleri içimizde tutmak.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.