Sevmem fakat işim varsa yapacak bir şey yok
Günün bir türlü bitmemesi, işlerin kolaylıkla yetişmesi, insanın kendisine zaman ayırabilmesi, düzgün beslenebilmesi gibi nedenlerle sabahları erken kalkmayı seviyorum. Bunlara ek olarak, sabah saatlerinin renkleri, dinginliği ve günlük telaştan uzak görünümü de bana çok cazip geliyor. Ancak, sabahları erken kalkma zorunluluğunu hiç sevemedim, sevmiyorum, sevebileceğimi de sanmıyorum. o saatin çalışından başlayarak her şey beni germeye başlıyor erken kalkmaya zorunlu olduğum günlerde. Gün içinde sürekli dinlenme ihtiyacı duyduğum, kendimi ağır ve karamsar hissettiğim günler bu zorunlulukla davrandığım günler oluyor. Böyle bir zorunluluk olmadan, kendim uyandığımda ise hafif, dinlenmiş ve huzurlu hissediyorum.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.