Öncelikle şunu söylemeliyim ki eskinden özgüvenim 0dı. Bir ortama girindəce utanırdım sıkılırdım asla birileriyle konuşamazdım. Hem yaş hem çevrem düşüncelerim değiştikce özgüvenli olmaya başladım. Hatta ki eskiden konuşmaya çalışıp konuşamazdım şimdi ben konuşmak istemiyorum yalnız başıma mutluyum diye. Yani önemli olan görünümündür. Utanıp sıkılmıyorum artık. Her ortamda istediğim kişiyle konuşmaya başlayabilirim.
Kimi zaman çekingen bir yapıya sahip olsam da, özgüvenimi yüksek tutmaya çalışıyor. Her ortamda ezilip, büzülen insan toplumda pek tutunamaz. Ego haline dönüşmediği sürece kimseye zararı olmaz.
Özgüvenliyimdir kendimide ezdirmem. Hatta en son kafeye gittiğimizde yemediğimiz yiyeceklerden para almışlardı bende hakkımı savunarak parasını ödemek istemediğimi söylemiştim ve parasını geri vermişlerdir
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.