Öğrencilik... (lütfen okuyun)

Benim gençliğimin en sıkıntılı zamanları diyebilirim. Lisede başladığın sigaraya paran olmadığı için söversin, kimi zaman da yemek yiyecek paran olmaz. Üniversitenin 1 yılı bitene kadar kredi kartının limiti bitmiştir ve akrabalarına bi kucak dolusu borcun olmuştur. Yaz tatili boyunca çalışarak o borçları anca ödersin. Paran olmadığı için arkadaşlarının gittiği kafeye gidemezsin. "Devlet 500 lira kredi veriyo" diyenler var. 500 veriyor ama 250 yurda gidiyor. Kalanı da otobüs kartı ve kredi kartının asgarisini ödemekle bitiyor.. Yemeği, suyu, gezmeyi, çayı saymıyorum bile. Çünkü onlara sıra gelmeden bitiyor. Öğrenci olduğuma sevinsem mi üzülsem mi bilemiyorum bile. "e ailen sana bakmıyor mu" diyenler olacak. Ailem daha kendisine zor bakıyor diyemiyorum. Onların durumuda benden farksız. Eve 6 ayda 1 mutfak alışverişi yapılıyor. Bazen odada durup durup OOOFF diye bağırıyorum.. Yaşıyor muyum yoksa can mı çekişiyorum diye düşünüyorum. Üniversiteyi seviyorum, ileride çocuklarımın benim gibi olmaması için bunu başarmak zorundayım. Tek okuma sebebim bu açıkçası.