Dağınık bir insanım ve bu beni rahatsız etmiyor. Sorun şu ki, çevremde ki insanlar bundan fazlasıyla muzdarip özellikle de annem bende kurtulmak istiyorum. Ancak alışkanlık haline geldiği için zorlandığımı söyleyebilirim.
Bazen aşırı üşengeç oluyorum ve hiçbir şey yapmak istemiyorum.Sanırım en sevmediğim yönüm bu.Bir de dengesizlik var bende. Yani her an her şeyi yapabilecek potansiyeldeyim.
Ne yazık ki beğenmediğim yanlarım var. Çok hassas ve takıntılı bir insanım mesela. Bu huyumu hiç beğenmiyorum ama değiştirebilmem de imkansız.
Çok takıntılıyım ve çoğu zaman ayrıntılara takılıyorum. Bu durum hem beni hem de çevremdeki insanları rahatsız ediyor.
Biraz inatçılık huyumu sevmem ama olur o kadar her insanın hataları vardır yada ufak tefek kusurlu yönleri vardır.
Evet hatta iki tane var biri cebimde para olduğu zaman hemen harcıyorum ikincisi de birisi bana kötülük yaptığı zaman çok fena kin tutarım ve bana yapılan kötülüğün on misli aynısını ona yaparım
Nefret ettiğim bir yönüm yok.. Olsaydı da törpülerdim zaten.. Hem nefret edip hem de devam etmem söz konusu olmazdı.. "Ne yapayım, ben böyleyim" diyecek biri değilim.. Kendi limitlerimi bilirim ve sonuna kadar zorlarım.. Kendimle ilgili olarak yapamayacağım bir şeyi düşünemem bile.. Sadece yeteneğim yoksa yoktur, ona da yapacak bir şey yok zaten..
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.