Öbür türlü nasıl olsa benim benim elimde diye bir rahatlama geliyor ve gidince işte o zaman kıymetini ve yokluğunu hissediyoruz.
Yanındayken kimse kimsenin değerini bilmediği için kaybettikten sonra değerini anlıyorlar. Kaybettikten sonra yaptıkları hataların farkına varıyorlar galiba.
Yanımızda olduğunda sevdiğimiz kişinin değerini fazla bilmiyoruz. Ancak onu kaybettikten sonra bizim için değerli olduğunu anlayabiliyoruz.
Çünkü insan hata yaptıktan sonra anlıyor bazı şeylerin değerini. Kaybetmeden anlamamız gerekiyor ama hiç ölmeyecek, hiç gitmeyecekmiş gibi davranıyoruz. Birazda içimizde olan rahatlıktan dolayı bir durum..
Kaybettikten sonra değer bilinmez, sadece değerinin farkına varılır.. Değerini bilmek böyle bir şey değildir.. Değerini bilen zaten hakkını da verir.. Kaybedilmediği zaman nasılsa elde var bir sayılıyor ve olmayana yöneliyor ilgi ve istek.. O zaman da işte ancak kaybedince dank ediyor kafaya!
İnsanoğlu hata yapmayi sever karşında ki insan sana bağlı hep yanında bir dediğini iki etmiyor ama öbür insanın sana verebileceği şeyleri bilmiyorsun diyorsun ki bundan vazgeçip buna varayim variyorsun o kadar kötü kalpli oluyor ki keşke diyorsun yapmasayfim ama yaptın bir kere sonra pişman oluyorsun yani değerini daha iyi anlıyorsun hani soruyorlar ya ağlıyorsun sevdiğine mı gidersin seni sevene mı o hesap bu da işte kıymet bilin ki kıymetin bilinsin
Kaybetmeden önce hep yanımdadır düşüncesine kapılır bazı insanlar hiç gitmez etmez der sonra bir bakar kaybetmiş o zaman ağlar zırlar bu tiplere nankör diyorum ben son pişmanlık fayda etmez istediği kadar ağlasın öyleleri
çünkü kaybetmeden önce fazla değerini anlayamayız da ondan
Çünkü insanlar var iken sürekli yanında ve hiç kaybetme cekmiş hissi vardır insanda onu kaybettiği zaman gerçekten ölümün var olduğunu hatırlıyorum ve Yanımızdaki İnsanlar öldükten sonra değer veriyoruz.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.