Bunun tek bir sebebi var insanların bencil davranmaları bu kayıpları veriyor.
Çünkü o insanın gitmiceni düşünür umursanaz değer göstermez ama kaybettikden sonra yoklugunu fark eder deeğr gösterir
Çünkü giden geri gelmiyor. Maalesef insanın değeri o zaman anlaşılıyor. Hayattayken hırslarımız yüzünden kimseye gerektiği değer verilmiyor. Öldükten sonradan başüstü ediyoruz.
Klasik bir toplum sorunsalı.
Bu insanların genel bir sorunu ama çözümü de kendilerinde. Bizim doğamız da olan birşey bu özellik. Belki de bencilce bir hareket. Kişiden kişiye değişir bu durumlar tabi ki. Ama şunu demek istiyorum,kaybedince değerli olunuyor ya iş işten geçince de neler kaybettiğini çok bariz anlıyor,sonra ne yaparsa yapsın elden birşey gelmiyor.Sevdiklerimizin değerini bilelim arkadaşlar, ne zaman ne olacağımızı bilmiyoruz,kavgalara yer bırakmayalım.
Hayatın kuralı bu. Her zaman yanındayken kimsenin değerini anlamazsın gidinceye kadar. Kaybedince sana kattıklarınin farkına varirsin.
Buna başka bir güzel sözle cevap vermek istiyorum. Unutulanlar, unutanları asla unutmazlar :)
İnsanlar değer bilmiyor çünkü yallap şallap öylesine seviyorlar ..
Çünkü insanlar değer bilmiyor.
bir şeyi yada birini kaybetmeden onu kaybetmenin ne demek olduğunu anlamamız mümkün degil
baban senin böyle olacağını bilse yapar mıydı yapmazdı işte bazı şeyler olduktan sonra hatalar ve pişmanlıklar ortaya çıkar
Cunku insanlar elindekini degerini kaybetmeden anlamıyor .Kaybettigi seyin yoklugunun ona nasıl acı verecegini ,hayatını nasıl degistirecegini bilmiyorlar.Bu yüzden elinde iken ,yakınında iken gerektiği gibi davranmıyorlar.Kaybedinceye kadar uğraşıyorlar ve kaybettiklerinde pişman oluyorlar .
İnsan oğlu çok nankör çünkü değer verdiğimiz kişilerin kıymetini bilemiyoruz
Çünkü onu kaybedince farkıbz varıyorsun.
Çünkü biz insanlar biraz nankör kişileriz. Sahip olduğumuz şeylerin kıymetini ve değerini bilmeyiz. Çünkü biz ona sahibiz ve hep elimizin altındadır. Biz insanlar genelde sahip olamadıklarımızın peşinde koşmaya şartlanmış biraz da aç gözlü insanlarız. Belki de çok kolay sahip olduğumuz içindir böyle duygulara sahip olmamız. Emek verilen herşey çok kıymetlidir.
Çünkü...Çünkü kaybettikleri için.
Çünkü insanoğlunun fıtratı bu. Değer gördüğü ya da değerli gördüğü her ne varsa kaybedinceye dek onun hayatındaki mahiyetini kavrayamıyor, onun için ne ifade ediyor anlayamıyor, kaybetse ne olur göremiyor, sonrası da son pişmanlık mevzuna dönüyor, kaybettiğinin aslında cok şey ifade ettiği gerçeğiyle dan diye yüzleşmenin ardından vay efendim ben bunu nasıl yaptımlar, kendi içinde savaşlar, belki gözyaşları, içten içe yıkılış sonunda da benciliğinin kurbanı oldugunu zorla kabullenme olay bu.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.