Mutsuz anlarda kendimi soyutlamayı tercih ederim kalabalık ortamlardan, alanlardan fakat birileri yanıma geldiğinde onların da moralini bozmamak adına kendimi gülümsemeye zorlarım. Bencil davranmak yakışmaz. Gülümsemek güzeldir.
Evet bende öyle insanlardanım.Evden ağlayarak çıktığımda bile hareketli müzikler dinleyerek modumu yükseltmeye çalışıyorum.Ya da insanlardan kendimi uzaklastiriyorum.Iyi olunca tekrar konuşuyorum.
İşte bile olsam mutsuzsam o şekilde yansıtırım maalesef bir gün öyle moralim bozuktu da bütün gün suratım asık gezdim berbat bir psikoloji ve bütün günümü rezil ettiği gibi enerjimi de yüz ifademden zaten herkese yansıtmış oluyorum bir şekilde ..
Mutsuz anlarım pek olmaz benim.. yani mutsuz olmak için neden çok da ben mutluluğu ya da mutsuzluğu herhangi bir şeye bağlamadığım için kendimi şartlı refleks durumunun kollarına bırakmam yani.. o an pek keyifli değilsem de yanımda birileri varsa bunu yansıtmam kesinlikle.. hani zorla sırıtmasam da normal davranırım en azından.. benim derdim kendimle, öyle de kalır hep..
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.