Masadan birer birer eksiliyor mu dostlar?

Hemde hızlaa

Bundan 8,5 yıl önce, ben henüz liseye yeni başlamışken, hayatımda ilk defa bir şeylerle kendi başıma mücadele etmeye çalışırken, ilk kez aşık olmuşken bir el uzandı bana... Karşı cinsten arkadaş olmaz diyenlere tepki olarak dünyaya gelmiş gibiydik, ben onu abi bildim o beni kardeş... 2 yılımız hep yanyana geçti. Bir erkekle bir kızı yanyana gördüğünde kıyameti koparan okul yönetimi bile beni gördüğünde onu, onu gördüğünde beni sormaya başladı.Okul yıllıklarında geçti adım. Benden önce mezun olup gittiğinde bile ne zaman başım sıkışsa yine o yardımıma koştu. Kız arkadaşına sürprizler planladık; her kavgalarında,ayrılıklarında yol gösterdim. Her zaman kız tarafıydım, çünkü sırf o seviyor diye tanımadan seviyordum kızı. Tanışmayı çok istedim.Ama sevgili yengeciğim benim sevgilisinde gözüm olduğu fikrinden asla kurtulamadı. Ben yanlarında olmaya hep hazırdım fakat nişana davet edilmeye bile layık görülmedim. Aniden evlenmeye karar verdiler,evlilik teklifi için koşturdum ama bu defa da huzursuz olmasın diye düğüne gidemedim, iyi dileklerimi uzunca bir mesajla ilettim. Son iletişimimiz de o oldu zaten. Sonra bir bakmışım 8 yıllık arkadaşım, kardeşim beni hayatına dahil etmeye çabalamak; kız arkadaşının korkularını, paranoyasını, yanlış düşüncelerini savuşturmak yerine beni savurmuş atmış. Şimdi nerde yaşıyorlar, ne iş yapıyorlar, her şey yolunda mı bilmiyorum belki de bir bebekleri olacak onu da bilmiyorum. O ağacın altındaki bankta oturup hayal ettiğimiz gibi olmadı hiçbir şey... Onun bana söz verdiği gibi olmadı.

Aynen zamanla eksiliyor.

4 kişiydik 3 kalktı tek kaldım