Başta bunu kendim kimseye belli etmeden başka bir şeylerle uğraşmaya çalışıyorum. O an dikkatimi başka bir şeye yöneltiyorum ki insanlar anlamasın. Insanlardan önce ben kendime itiraf etmiyim ve bulunduğum ortama insanlara kinlenmiyim. Baktım kafamı toparlayamıyorum, dikkatim dağılmıyor oradan kalkar giderim kendimi asla iyi hissedemem. Orada ki insanları da uzun süre görmek istemem bir araya gelmek istemem. Utanmam ama kendimi çok değersiz hissetmeme neden olur. Ve bunu stresli bi moda sokar.
Ben çekinmem. Hatta yalnız bir şeyler yapmayı severim zaman zwmqn. Mesela mesai saatlerinde zaman bulurum bazen ve kalkar bir alışveriş merkezindeki sinemaya giderim. O saatte kendime arkadaş arayacak değilim, herkesin işi gücü olabilir. Zaten yalnız kalmak bana iyi gelir. Gider filmimi izlerim sonra da kendime yemek ısmarlarım,, tatlı ısmarlarım... :)
Çekinmek değildir aslında o herkes birileriyle eğlenceli vakitler geçirirken sizin orda kendinizi yalnız hissetmenizden kaynaklanan bir sıkıntıdır
Kalabalık bir ortamda eskiden çekinirdim, sanki herkesin gözü bendeymiş gibi hissederdim. Artık bunu çok önemsemiyorum, bir yemekt, davette ya da toplantıda yalnızsam neşeli oluyorum, konuşmak isteyen insanlar sizi buluyor zaten.
Kalabalık ortamda yalnız kalırsam çekinmem ama biriyle konuşayım, tanışayım diyerek yanlarına gitmem kimsenin. Genellikle kendim vakit geçirmeyi severim ben. O ortamda konuşmak isteyen varsa gelip konuşabilir bunda da sıkıntı yok.
Ben öyle bir durumda olsam kesinlikle çekinmezdim, aksine zaman geçirebileceğim aktiviteler bulurdum. Mesela müzik dinleyebilirim, oyun oynayabilirim yada o kalabalık etrafında dolaşabilirdim. Bulunduğum her ortamdan zevk alarak günümün güzel geçmesine olanak sağlarım.
Kalabalık bir ortamda yalnız kaldığımda çekinmiyorum. Aksine yalnız alışveriş yapmayı, film izlemeyi, dolaşmayı çok severim. İnsanın kendine de vakit ayırması demek oluyor aslında bu. Üniversite kantininde yalnız olmak biraz tuhaf geliyordu ama avm tarzı yerlerde hiç çekinmiyorum.
Evet . Özellikle avmye tek başıma gitmişsem mesela yemek katına çıkıyorum açım mecbur bir şeyler yiyeceğim bakıyorum böyle tam en köşe en az insanın olduğu yeri seçiyorum ve yüzüm genelde duvara dönük oluyor ayrıca elimde de telefon oluyor.. İnsanların suratlarına baka baka yemek yiyemiyorum niye bilmiyorum ama yanımda biri olmadığı sürece bunu böyle ortamlarda yapamıyorum. Ama mesela okul ortamında gayette oturup da yerim -evden yemek getiriyorum bazen - bazen kalabalık oluyor okul orada çok da çekinmem mesela.. Yemek konusu böyle . Onun dışında bir konferansa vs katıldıysam ki bizim okuldakiler kalabalık oluyor tek kalıyorum bazen o zaman çekinmiyorum ama sadece ara verildiğinde bakıyorum tanıdık göremezsem sevdiğim kişileri vs o zaman çok sıkılıyorum mesela..
Kalabalık bir ortamda yalnız kalmaktan çekinmem yani neden çekimiyim ki zaten ben yalnız kalmayı daha çok seviyorum .
Niye çekineyim kalabalık bir ortamda yalnız kaldırımda. Ben bir ortama girmişsem ille de kendime belli ederim. Beni orada yalnız bırakacak kişiye de sen kim köpek çekerim. Benim her zaman diyecek bir lafım vardır.
Kalabalik ortamlarda yalniz kalmaktan cekinmem. Fakat mumkun oldugunca bulunmam. Cunku uzun zaman surdukten sonra kişi kendini yalniz hissedebilir ve psikolojikmen durumdan etkilenir.
Bu huy insana çocukluktan kalma bir huydur Çünkü Çocukların nasıl yetiştirildiği gerçekten önemlidir Çocuğa sürekli Dur Yapma etme Hayır olmaz gibi kelimeler kullanırsak biraz rahat hareket etmesine izin vermezsek bu çocuk yarın öbür gün sizin bahsetmiş olduğunuz utangaçlık ve çekingenlik huylarının sahibi olur Çocukları yetiştirirken onları biraz Özgür bırakmalıyız.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.