Yapabileceğimiz, başarabileceğimiz, aşabileceğimiz zorluklarla karşılaşmadan onları aşamayacağımızı düşünüyoruz fakat o zorlukla karşılaşınca ve tam düşecekken kendi gücümüzün farkına varmayız. Gibi birşey dediğini düşünüyorum ve çok da doğru olduğunu. Gündelik hayatta da öyle değilmiyiz ya da maddi zorluklarda. O zorlukla karşılaşana kadar karşılaştıktan sonra da çaresiz kalana kadar hepimiz yardım isteriz sonradan açar kanatlarımızı kurtuluruz o tehlikeden.
Bir insan hedefine ulaşmak için çiçekli yollardan gitmiyor malesef, ve çoğu insan bu zorlukların üstesinden gelemediği için yarı yolda pes edip gidebiliyor. Burada anlatılan zorluklar ne olursa olsun hedefinize ulaşmak için asla pes etmemektir, çünkü her zorluğun arkasından bir güzellik mutlaka görünür.
Kendi potansiyelimizi ortaya çıkarmak için bazen en dibi görmemiz bazende son raddeye gelmemizden bahseden bir sözdür.
Düşmek üzere olduğumuzu düşündüğümüz an kanatlanıp uçacağımız andır gibi bir anlam çıkartıyorum. Uçurumu ve buradan düşmeyi her şeyin bitişi gibi düşünecek olduğumda, insanın bu bitişi fark edip panik yaşamasının tökezlemesine ve düşmesine neden olabileceği; oysa sakin kalabilirse kanatlanıp (hiç düşmeden) başarabileceğini anlıyorum. Bir de, gerçekten mecbur olduğumuzu düşünmediğimiz sürece kendi kanatlarımızla uçmaya pek yanaşmadığımız gibi bir anlam da çıkartıyorum.
Sınırlarımızı zorlamamızı kendi potansiyelimizi zorladığımızda güçleneceğimiz anlamını çıkarıyorum.Ve gerçektende öyle uçurumun kenarına gelmediğimiz sürece kanatlanamayız.
Zorda kalmadıkça doğruyu öğrenemez hiç bişeyin üstesinden gelemeyiz
Yani Bu sözde anlatılmak istenen olay şudur insanlar çok kolay becerebilecek deri bir işi erteleye erteleye son günü son dakikalara bırakabiliyor bazen işte bu son dakikalar Uçurumun Kenarı oluyor ben o anda o iş yapıyor anlamına gelir.
Klasik Türk insanını anlatan bir söz malum son ana kadar bekleyip işi yaparız.
Bazen kendi potansiyelimizin ortaya çıkabilmesi için zorluklarla karşılaşabiliriz. Ve o zorlukları yenmek için de bazen cesaretimizi kullanmalıyız. Zaten bir uçurumun kenarındaysak ya uçurumdan düşeriz ya da uçmayı öğreniriz.
Bu sözün anlamı kul sıkışmayınca Hızır yetişmezmiş. Yani insan son ana geldiğinde elinden tutan bir güç olurmuş ve o kişiyi tekrar ayağa kaldırırmış.
En büyük şanslar , bütün umutlar tükendiği yerde gelir sözünün türevi, uçurumun kenarına gelecek kadar ümitlerini tükendiği bir zaman öyle bir şans gelirli kanatlarının çıkar anlamında bir söz.
Umut kalmadığında veya mesela bir işin teslim tarihinin son gününe gelindiğinde bir telaş, endişe olur. Aynı uçurumun yanındaki bir insanda ölüm korkusunun baş göstereceği gibi. Bu nedenle yapılması gereken şey daha kolayca yapılır, başarılır.
İnsanın başı sıkışmadıktan sonra hiçbir şeyle uğraşmaz, gerek duymaz ama sıkıştığı anda bir çıkar yolu bulmaya çalışır diye düşünüyorum.
Afedersiniz ama bizde de bir laf var yumurta kapıya dayanmadan gibisinden bu laf da o misal.
Benim bu sözden direkt anladığım şey bir insan elinden gelen her şeyi yapıp da gücünün son raddesine geldiği zaman bir şeyler yapabilir.Bir de şu anlamı var bir işi erteleye erteleye uçuruma kadar gelmiş ki o son kanatlanmayı bekleyebilir insan .Bence yani böyle.
Şöyle hayatındaki herşeyin son noktası uçurumdur bütün sorumlulukların ihtiyaçların orda o anda son bulur uçurumun kenarında kanatlanırsan senin de dünyadaki hayatın son bulur yani bence
Bu şey gibi dibi görmeyen en tepeye çıkamaz bir insanın bir sabir gücü vardır son noktaya gelene kadar dayanır ama tam umutsuzluğa kapılır vazgeçeceği zaman bir şeyler yoluna girmeye başlar
Bu sözle anlatılmak istenen bana göre bir işe başlamadan o işi bitiremeyiz. Gözümüzde çok büyüttüğümüz işlere bir kez başlarsak belki de hızlı bir şekilde halledeceğiz.
Herhalde yapabileceğimiz maksimum şeyi yapabilmemiz için artık kaybedek bir şeyimizin kalmamış olması gerekir gibi bir anlamı var. Ya da gerçek gücün farkedildiği anlar genelde gerçekten en zor durumda kalındığı anlar oluyor. Ondan sonrası zaten yükselişe geçiş oluyor. Yani bu cümledeki uçmak kanatlanmak.
İnsanlar zor durumlarda kaldığı zaman daha güçlü bir şekilde kendilerini topluyorlar.Böylelikle kanatlanmış oluyorlar.
İnsan en zor anlarında beklenmedik çözümler bulabilir. Ama bunun için uğraşmak, çalışmak gerekir. Uzun uğraşıların sonunda tıkandığımız bir anda çözüm gelir...
Bir insanı ne kadar zorlar ve kısıtlarsan aslında onun içindeki mücadele etme ruhunu ortaya çıkartırsın...
yaptığın kötülük ona tecrübe ve başarı kazandırır sen ettiğin kötülükle kakırsın...
Herkesin görüşü farklı olabilir veya düşüncesi de farklı olabilir ben şöyle düşünüyorum uçuruma vardığımda gökyüzü ve Deniz'in birleşimi ile gözümüzde Canan'ın o uçma hissiyatı gibi bir şey olabilir
En dibe vurmadan yükselemezsiniz.
İllaki bizi tetikleyen zorlayanh bir olay olmalı ki harekete geçelim.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.