Çünkü sevme organımız olan kalbimize söz geçiremeyiz. O kendiliğinden yaşar sevgisini de nefretini de. Bizim onu bir şekilde kontrol edebilme şansımız yok gibi birşey. Yapabileceğimiz, çok sevsek bile mantıklı davranıp aşkımızı hissettirmeden yaşamak olabilir.
Takıntılı bir halde ne diye seversin diyorsun kendi kendine ama boş kalp bu söz geçmiyor, onu düşünmek bile mutluluk veriyor, nereye baksan kime baksan onu görüyorsun.
Zaaf haline geldiği için, Icinde yaşayıp tüketemediği duygular kaldığı için , Sevmeyeni sevdiğiniz için:)
Sevgi yönetebileceğimiz bir hissimiz değil malesef ki.Duygularıyla hareket eden insanlar buna engel olamayabiliyor. Akıl ve mantığıyla haraket edenler de bir zaman sonra buna dur diyebiliyorlar.Bu aslında birazda kendi psikolojini yönetmekle alakali.
kalp ile beyin bir çalışmıyor fakat bu ikisini bir arada yürütebilirsen sevilen olursun .
Çünkü gözün hiç bişey görmez onun sevmesi senin umrunda bile olmaz,senin sevginin ikinize de yetebileceğini düşünürsün hatta bazen seni istemediğini söylese bile gururunu ayaklar altına alırsın...
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.