Hayatın acı gerçekleriyle yüzleşir çünkü büyüdükçe her şeyin daha çok farkına varır. Keşke çocukluğumuza dönebilsek ne gelecek kaygısı var ne dert var ne tasa var...
Büyüdükçe sorunlar ve sorumluklar artar heyecan kalmaz her gün karamsarlık daha çok olur ve hiç bir zaman çocukluk mutluluğunu yakalayamayiz bence
Çünkü büyüdükçe olayların karmaşıklaştığını görürüz. Kendimizi tanımaya çalışırız, insanları anlamaya çalışırız, insanları kendimiz gibi görür ama öyle olmadıklarını fark ederiz. Büyüdükçe algılarımız ve düşüncelerimiz de büyür. Farkındalığımız artar. Aynı konuda çocukken algıladığımız şeyle büyüyünce algıladığımız şey farklıdır. Bu üzgünlükten daha çok hüzün verir. Ama bu hüzün kötü bir durum değildir. Daha çok kapalı havada her yeri gri görmek gibi ama bulutların arkasında da güneşin olduğunu bilmek gibi. Gri hüzün verse de güneşin orada olduğunu bilme farkındalığı grinin hüznünü siler. Yani insan büyüyünce üzgünleşmez sadece daha fazla gri bulut görür.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.