Sahiplenmem benimserim daha çok. Çünkü sevgili diye seçeceğim insan belli bir olgunluğa erişmiş kendini bilen biri olur diye düşünüyorum ayrıca birbirimize çobanlık etmeyeceğiz ki sadece birbirimize hayat arkadaşı olacağız. Bu yüzden de birbirimizin hayatına saygı duyacağımız sevgimizi günden güne büyüteceğimiz bir ilişki olur
Fazlasıyla sahiplenirim çünkü ben ilişkide herşeyimle karşımdakine giderim. Mutlu olmak istediğim kadar mutlu etmesini de bilirim. Ama bu güzel duyguları sadece benimle yaşayabilir.
Fazlasıyla benimserim. Ama bazı erkekler benimsenmekten çok sevilmekten hoşlanmıyor. Bitti fazla benimsedim fazla güvendim ve gitti .
Sahiplenmem karşımdaki bir insan bir hayvan değil sonuçta. Çok severim ama sevdiğimi belli edemem utanırım. Karışmam çünkü benden sıkılmasın diye insan belli bir yaşa geldiğinde neyin doğru olup neyin yanlış olduğunu bilir zaten seni seviyorsa yanlış yapmaz sana
Sahiplenmeyi cok gec algiliyorum bir kac ay gectikten sonra sahiplenirim
İlişkide sahiplenici bir yapım vardır karşımdaki insanı hemen severim ve benimserim benimmiş gibi davranırım güvenmek isterim bu da benim hatam galiba herkesi insan zannediyorum.Ama maalesef dünyada kötü insanlarda var.
Olması gerektiği kadar yani kuş misali ne fazla sıkıp öldüreceksin nede serbest bırakıp kaçıracaksın dengeyi gözetmek çok önemli. basit bir örnek olması için yazdım umarım tepki almam
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.