İçimdeki çığlığı tercih ederim. Çünkü o çığlıklar en azından bir yol çizmemi sağlar. Sessizlik ise sadece yalnızlığa sürükler.
İçimde ki çığlıklar dışıma sessizlik olarak yansıyor. Dışardan çığlık atmaya kalkarsam kırılmadık, dökülmedik insan evladı kalmayacak etrafımda ne yazık ki. O yüzden çığlıklarımı içime doğru haykırıyorum ve bangır bangır susuyorum.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.