Hiç Tanımadığınız birine derdinizi anlatır mısınız?

daha kolay gelir. çünkü tanıyan kişiler sizi tanıdığı öncülü üzerinden anlattıklarınıza yargı getirebilir ve yine aynı öncülle anlattığınızı değil, anlattığınızı sandığını anlar. yabancı birisi asgari seviyede yargılar ve anlattığınız şeyleri hiçbir ön bilgisi olmadığı için temiz bir sayfadan anlamaya çalışır.

ne var ki her iki koşulda da "destek olma" güdüsüyle size cevaplar ve tavsiyeler vermeye çalışır. bu da iç dökmeyi biraz can sıkıcı kılar. çünkü insanlar çoğunlukla anlamak için dinlemez, cevap vermek dinler.

bu yüzden insanlara kendiniz yahut sıkıntılarınıza dair bir şey anlatmak çoğunlukla "söylemek" olur. çünkü anlatma eylemi anlatılan nesnenin dolaylı bir özne olarak anlamasına dayanır ama ortada anlamak yoktur, duyma vardır ve duyduklarından cımbızladıklarını kendi dünyasında cevaplandırma vardır.

nihayetinde kimseye bir şey anlatmamayı öğrenmeli kişi. hem yukarıda ifade ettiğim gibi bu iletişimsel anlam açısından nafiledir hem sizin düşünmeyeceğiniz düzeyde zekice cevaplar vermesi şüphelidir. gidip kendinize bir kahve yapın ve zorlama iletişimlere iyi geceler dileyin.