Önceden öyleydim . kazık yiye yiye sırtımdan o kadar vuran oldu ki kimseye güvenmemeyi öğrendim. Öyle içten rol kesiyorlar ki eşin dostun sanıyorsun. İkiyüzlülüğün dibine vuruyorlar ağlıyor zırlıyorsun bir daha kimseye güvenmem dediğin noktada bir yenisine kucak açıyorsun çünkü insanoğlu şüpheyle sağlıklı bir yaşam süremez. Neyseki biraz akıllandım :)
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.