Kesinlikle öyle ama insan acılar içinde dünyaya gelmedi mi zaten hepimiz ağlayarak geldik dünyaya acılarla büyüyor olgunlaşıyoruz çevremizde barındırdığımız çoğu insan aslında bizi yansıtır kimse sevmediği anlaşamadığımı insanla kolay kolay aynı ortamda bulunmaz hataları hep başkasının arkasından sallayarak buluyoruz aslında yüzüne söyleyip onu uyarmak varken tepkiler doğrultusundan korkuyoruz bu da bizi dedikoducu korkak insan haline getiriyor
İnsanlar çiğ süt emmiş bende önceden aman kimseyi kırmıyım üzmiyim diye düşünür hareket ederdim hayır demek bile istemezdim insanlara ama artık bende adama göre muamele ediyorum sizlerde öyle yapın ve artık kafama takmıyorum hiç bişey buda kalleşmiş deyip çekiliyorum kenara ve artık herkese değer vermiyorum sadece hakedene
Aynen öyle , arkadaşımla çalışıyordum, 6 ay boyunca gece gündüz cumartesi pazar çalıştım işini bitirdim. Bitene kadar kardeş abi muhabbet i bittikten sonra olmuyor böyle falan filan kimseye güvenip te iş yapmayacaksın bu devirde
Sence hayat mı çok acımasız insanlar mı? Ya da şöyle söyleyeyim sanırım sen kırılgan ve ince birisin, bunu 15-16 yaşlarımda ben de düşündüm çok ama insanları çok önemsediğimi hayatıma gereğinden fazla dahil ettiğimi çok fazla değer verdiğimj falan anlayınca kendi kendime hata yaptığımı anladım şu an umursamaz değilim insanlara karşı ama herkese mesafeliyim, öneririm daha iyi olacağına eminim :) İyi ol.
Acımasız olan hayat değil seçimlerimizdir belki daha iyi bir analize ihtiyacın var yanlışları ve doğruları deneyimlerimiz sonucunda keşfederiz doğruların sonunda ödül olduğu gibi yanlışların sonucunda ceza olması adalettir bu olmadığı takdirde hayat acımasız olabilirdi.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.