“Develere çöl gemileri derler bilirsin. ... Ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikeni koparır çiğnemeye başlarlar. Keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve.” Çok beğendiğim bir kitaptı. Umuyorum ki Livaneli’nin diğer kitaplarından da okumuşsundur. Kardeşimin Hikayesi ve Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm kitapları en sevdiğim kitapları Livaneli’nin. Kitabı okuduktan sonra gerçekten muhteşem hissediyor insan.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.