Birinin bana laf atması durumunda kendime hakim olamıyorum.
Haklıyken haksızmışım gibi üzerime geldiklerinde...
İftira atılıyorsa eğer. Ya bunun katlanılabilir bir durumu yok gerçekten. Susamazsın, susmamalısın. Asla susmam, kendimi kontrol edemem. O kişinin kalbini fazlasıyla kırarım hiç düşünmeden.
Genelde çok sabırlı ve hoşgörülü bir kişiliğim vardır. Sorunları sakin ve mantıklı bir şekilde çözmeye çalışırım. Fakat sözkonusu çocuklarım olduğunda kendimi ve öfkemi kontrol altında tutmakta zorlanıyorum. Eğer ciddi bir durum sözkonusu ise gerekeni de yaparım.
Biri damarıma basmaya çalıştığında haddini aştığında zorlanıyorum. Bir de eğer adet günlerim yakınsa ve tatlı görmüşsen o an ya da burnuma nefis bir koku geliyorsa bu beni çok zorlar. Mantı kokusunu aldığım her an için de bu geçerlidir. Sevdiğim insana kendimi çok kaptırıyorum aslında bu konu beni en zorlayan konulardan biri.. Yani ilişki başlarında kendime hep derim kaptırmayacağım artık kendimi bu seferki öyle olmayacak diyorum ama kontrol edemiyorum birini sevince..
Hiçbir durum kendi kontrolümü yitirmeme yol açmaz.. Kontrollüyken başa çıkamadığım bir durumla kontrolsüzken daha hiç başa çıkamayacağımı bildiğimden, olumsuz bir durum bana adeta doping etkisi yapar.. Mutlaka başka bir yaklaşım geliştiririm sonuçta..
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.