İş işten geçtikten sonra bazen kuruyorum.
Genelde empati kuruyorum.Karşımdaki insanı kendimden daha fazla düşünürüm rencide etmek istemem.Önyargım yoktur.Kimsenin lafını kesmem sonuna kadar dinlerim sonra yorumumu yaparım.Her şeyin adabı vardır.Kendimi daima karşımdaki insanın yerine koyarım öyle yorum yaparım.
Ben çok güdüsel bir hareketle sürekli kendimi empati halinde buluyorum. Bazen çok abarttığımda oluyor ama elimde değil. Öyleki bazen alışveriş ettiğim pazarcının yerine bazen konserine gittiğim sanatçıya kadar empati halindeyim :))
Genelde zamanında empati kuramıyorum. Ama sonra düşününce kendimi karşımdaki insanın yerine koyduğumda daha kolay çözüyorum konuyu. Karşımdaki insan içinde geçerli bu. Tek taraflı empati kurulmaz sürekli.
Bende İş İşten Geçince Bazen Kuruyorum .
Ben genelde empatiye önem veren bir kişiyim bir iş yapmadan önce karşı tarafın yerine kendimi koyar o insanlara zarar vermemek için uğraşırım.
Kurduğum şey tam olarak empati sayılır mı bilemiyorum. Belki insanları sevdiğim insan oldukları için değer verdiğimden kaynaklanıyor. Onların açısından çok sık düşünmesem de onlara zarar verecekleri uzaklaştırıp iyiliklerine olanları yakınlaştırmaya çalışıyorum bazen ön yargıya düştüğümüz durumlarda olabiliyor insanız nihayetinde bu da bizim kusurumuz olsun...
Genelde değil fazlasıyla empati kuruyorum. Karşımdaki insanın düşüncesi benim için önemlidir ve o kişinin yerine kendimi koyar öyle de düşünürüm, bu önemli.
Evet kurabiliyorum. Aynı özeni kendime karşı da bekliyorum ama bunu göremeyince hayal kırıklığına uğradığım çok oluyor.
Evet. Çoğu zaman başkalarının gözüyle, duygularıyla, hisleriyle düşünerek kendimi onun yerine koyarım. Çünkü bizde başkalarının bizi anlamasını isteriz. Bu önemli bir olaydır.
Çoğu zaman yapmadığım birşeyler içün suçlanır ve hayal kırıklığına uğrarım fakat bundan dolayı karşı tarafa zarar vereceğimi düşündüğüm anda empati tuşuna basıp geri vitese takarım
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.