Eski zamanlardan en çok neyi özlüyorsunuz ?

apartmanimizkn assagisindaki bahcede iki uc arkadasimla beraber etraftaki tahta parcalarini toplayip onlardan baraka klube tarzi yapilar insa ettigim zamanlari cok ozluyorum..

Çok Güzel Hareketler Bunlar ' ı düşününce hızlıca geçmişe gidiyorum ve gülmeye başlıyorum . Yönetmen ve oyuncu kadrosuyla tiyatronun Türk halkına sevdirilmesinde önemli rolü olduğunu düşünüyorum . İkinci kuşak olarak yeni yüzlerle yakın bir zamanda ekranlara geri dönecek ama insan ister istemez eski yüzleri arıyor ve özlemle anıyor .

Çocukluğumu özlüyorum, sevgili dostum... çocukluğumu. Aah, Edip Cansever! Şiirden yiten giden adam... "BEN RUHİ BEY NASILIM?" Evet, evet! O devasa şiirden bahsediyorum ve bir de kesit bırakmak istiyorum. "Çocukluğum... Aldılar elimden. Çocukluğum... artık yok!" Eh, illa ki... illa ki ukteler kalıyor içinde. Utanıyorsun, sıkılıyorsun, korkuyorsun. Biliyor musun; aklın ermezken evin altını üstüne getiriyorsun kimse çıtını çıkarmıyor. Neden? "Aman aman! Çocuktur o, ellemeyin." Sıkılıyorsun vel'hasıl gereksiz, cevaplamak istemediğin sorular soruyorlar. "Dersler nasıl?" Susarsın bir süre. "Tanrı aşkına! Benimle muhabbet etmek zorunda değilsin, ne diye soruyorsun ki şimdi bunu?" diye içerlersin ve sonra... "Eehh, iyi gidiyor!" Korkuyorsun. Hah! Korktuğunda çocukluktan çıkıyorsun artık, özgürlüğünden bir parça, canından bir parça almışlar gibi. Gün geliyor, gökyüzüne bakakalıyorsun. "Tanrım! Neden bu adaletsizlik, haksızlık... Neden, neden, neden? Neden bu kadar zâlim olmak zorundasınız ey insanlar!" Geçmiş olsun. Artık koca bir adamsın. Hayır bitmedi, dinle. Daha yazacaklarım var. En kötüsü ne biliyor musun? Şşşş... En köt... şş-yaklaşş... En kötüsü; içindeki çocuğu öldürmek. Hey, sen! Ne yap ne et o içindeki çocuğa sahip çık sevgili dostum. Çocukluğun kalsın o buruk kalbinin bir köşesinde. İyi sabahlar.