Bende atmaya kıyamadığım birçok eşyayı saklıyorum fakat bu hastalık seviyesinde değil. Anlamı olan, benim için değerli eski bir eşyam ise onu gözden çıkarıp atamam çünkü benim için kıymetlidir. Fakat gereksiz bulduğum bir çok eşyamı gözden çıkarıp atıyorum.
Hayır saklamıyorum ve bence pskolojik bi rahatsızlık aşırı derece de olanı tabi ki eğer güzel bi anısı varsa bi kaç tane eski eşya saklanabilir ama bütün kırık veya bozuk veya aşırı derece de eskimiş eşyalar saklanıyorsa o kişinin psikologa gitmesi gerekiyor bence çünkü sonu çöp ev olabilir veya başka pskolojik sorunları tetikleyebilir bu durum
Hastalıktır. Ben kesinlikle biriktiremiyorum, ya atarım kullanılabikecek durumdaysada ihtiyacı olan birisine veririm. Beni çok rahatsız ediyor, elden, evden çıkarmam gerekir yer kaplamasının anlamı yok.
Eski eşya olarak ajandaları, not defterlerini, internet ve şarj gibi eski ama önemli kabloları mutlaka saklarım ve evin bir köşesine koyarım. Bunlar her zaman lazım olabilecek eşyalardır.
Çok fazla eşya saklamam ama atmaya kıyamadığım eşyalar var
Eski eşya saklamak, kullanmak hastalıktır. Davranış bozukluğu, tuhaf bir alışkanlıktır. Eski eşyalara neden bu kadar değer verip takıntılı olur insanlar anlamıyorum. Bu insanlar kendilerinin olan herşeye aşırı bağlanıp önemsedikleri için, bu davranışları genelde etrafı da rahatsız eder.
Ben eski ve değerli olanları saklarım mesela arkadaşlarımdan ya da kardeşlerimden ama pek fazla biriktirmem ben ya .Bazı insanlar aşırı biriktirme meraklısıdır .Hiçbir şey atmaya kıyamazlar bunlara yedikleri herhangi bir şeyin çöpü de dahil.Bu tür kişilere istifçi deniyor.Ben bunu bir televizyon programında görmüştüm adı da zaten istifçilerdi.TLC adlı kanalda yayınlanıyor .Bazen böyle insanları eşleri terk ediyor , çocukları yalnız bırakıyor .Eeee boşuna dememiş atalarımız her şeyin fazlası zarardır diye .Koleksiyonculuk da var ama o bambaşka bir durum.Onda ise kişi isteyerek belirli bir şeyi biriktiriyor.
Evde işe yaramayan eşyaların olması beni çok rahatsız ediyor. O nedenle pek saklama huyum yoktur. Hatıra niteliğinde sakladığım resim, mektup, defter gibi şeyler vardır.
Hastalık olduğunu düşünmüyorum çünkü bende eski yeni eşyalarımı biriktirmeyi severim. :) Bundan gerçekten zevk aldığımı da söylemeliyim. Koleksiyon gibi olmasa da kendi çapımda ufak bir kategori şeklinde biriktirmek, onları raflara dizmek, baktıkça anıları hatırlamak beni gerçekten mutlu olduyorum. Güzel bişey bence. :)
Eskiden işime yarayabileceğini düşündüğüm her şeyi saklardım. Hastalık boyutundaydı artık her yerden ıvır zıvır çıkıyordu. Son 4 5 yıldır saklamıyorum. İşime yaramayan ne varsa ya işine yarayacak birine veriyorum ya da işe yaramaz bir şeyse atıp kurtuluyorum.
Uzun yıllar önce satın aldığım halde hala kullandığım pek çok eşyam var. Doğrusu, eşyalarımın çoğu bu nitelikte. Genel olarak sakladığım, sandıklarda, dolaplarda bekleyen eşyalarım yok. Kullandığım için elimin altında olanlarla, (mevsime bağlı) kullanım zamanı gelene dek depoladığım eşyalar var. Hatıra olarak saklamak istediğim (artık kullanmadığım halde) minik eşyaları (konser bileti, bileklik vs) küçük bir kutuda toparlıyorum. Eşya biriktirmek gibi bir hastalık olduğunu biliyorum, ayrıca eşya biriktirmenin bazı hastalıkların belirtisi olabileceği de belirtilmekte.
Ben anısı olan her şeyi elimden geldiğince saklamaya çalışıyorum. Ama tabi bir kibrit çöpünü bile saklamak belki geçmişten kopamamanın göstergesi olup biraz sorun içeren bir davranış olabilir.
Eskiden herşeyi dağıtırdım ama son yıllarda eski elbiseleri bile veremiyorum . Hatırası var mazerrtine sığınıyorum hep.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.