istemsizce soğuyor ve kendimi uzaklaştırıyorum. Neden yaptın ya da neden söyledin sorusunu bile sormak gereksiz ve boş geliyor
Yüzüne vururum o beni salak yerine koyup yalan söyleyecek ben küsücek miyim yoo direk yüzüne vururum ben onu orada salak yerine koyarım hele ki affı olmayacak bir şeyse ver yansın yani hiç affetmem rezilde ederim gerekirse ama bu yalanı öğrenip önce kendimi sorgulamam lazım bana yapılan hataysa dediğim gibi olur
Artık en yakın arkadaşım olmaktan çıkar. Sevgilim ya da arkadaşım ilk tanıştığımdan itibaren bana yalan söylenmeyeceğini anlarlar.
Çok kizarim ve tepkimi koyarim yalan nedir ya öyle ne Arkadaş olunur ne de Dost olmaz öyle
Bence bu tamamen farklı yanaşma meselesi. Mesela ben sormam neden yalan söyledin diye. Direk arayı soğuturum. Huyum bu çünkü. Çünkü bana yalan söylemişse demekki bizim arkadaşlığımızda doğru olmayan bir şeyler var ve ben ikinci şansı vermem o insana. Ama benimle ilgili yalan değilse sadece kendine ait bir şeyse ve bu bizim aramızda problem olmayacak bir şeyse umursamamam. Elbet vardlr bir sebebi değip geçerim çünkü öyle yalanlar hepimizde var
En sevmediğim şeydir yalan.Eğer çok ciddi bir konuda yalan söylediğini fark edersem biter benim için...
Çok ağır bir yalanını yakalarsam direkt gözden sonrasında gönülden düşer. Daha ben sana nasıl güvenir, vaktimi senin için harcarım? Diye sorarım kendisine. Bu götoş tipler insanı sırtından da vurur. Kimse aptal yerine konulmaktan ve zekası ile dalga geçilmesinden haz etmez herhalde.
Aradığın bilgi, eğlence ve arkadaşlar burada.